آگاه: اورامانات نام منطقه‌ای در بخش اورامان شهرستان سروآباد در غرب استان کردستان است و از غرب به عراق و از جنوب به استان کرمانشاه محدود می‌شود و جاده‌ای به طول ۷۵ کیلومتر آن را به مریوان وصل می‌کند. این منطقه بخشی مشترک بین ایران و عراق است و یک دشت پرپیچ‌وخم با رودهای زیبا و گوناگون دارد که بسیار زیبا است. چشمه‌های مشهور این منطقه سیروان و لیله هستند. این دو رود در نزدیکی عراق به هم می‌پیوندند و این پیوندگاه را دروله می‌نامند. خانه‌های شهر به‌طور کلی از سنگ است و به‌صورت خشکه‌چین و پلکانی ساخته شده‌اند، به‌همین دلیل اورامان را روستای هزار ماسوله هم می‌گویند.
اورامانات از دو قسمت کوچک و بزرگ تشکیل شده است. قسمت کوچک‌ مربوط به شهر حلبچه از توابع کشور عراق است و قسمت بزرگ جزو استان‌های کرمانشاه و کردستان ایران محسوب می‌شود. روستای اورامان تخت مرکز بخش اورامان است و اغلب مردم آن شهرهایی چون تهران، مریوان، سنندج، حلبچه، جوانرود، کامیاران، روانسر و کرمانشاه را محل سکونت خود قرار داده‌اند. این دهکده تاریخی در اصل از سه قسمت به نام‌های هورامان تخت، ژاورو و لهون تشکیل شده است.
اورامان را هورامان هم می‌گویند. البته این روستا در زبان محلی «هه‌ورامان» نامیده می‌شود. اورامان یا اورامان‌تخت از دو بخش هورا و مان تشکیل شده است. بسیاری بر این عقیده‌اند که هورا همان اهورا بوده است. به این شکل اهورامان یعنی خانه اهورامزدا و اگر هورامان را برگرفته از هور اوستایی در معنای خورشید و مان را در معنای خانه بدانیم، معنای آن خانه و جایگاه خورشید است.
مردم اورامان بر این عقیده‌اند که در گذشته اورامان یکی از شهرهای بزرگ منطقه و دارای مرکزیت و حکومت بوده است؛ آنها نامیدن اورامان با عنوان تخت اورامان را قرینه‌ای بر اثبات این عقیده می‌دانند و معتقد هستند این بدان معنا است که اورامان دارای تخت حکومتی بوده و مرکزیت حکومت محسوب می‌شد. در سال‌های اخیر کاوش‌های باستان‌شناسی در منطقه اورامان انجام شد که سابقه آن را ۶ هزار سال و مربوط به دوره مس دانستند. کتیبه‌ای در اورامان وجود دارد که مربوط به آشور است و این می‌تواند سند دیگری بر باستانی بودن منطقه باشد. برخی معتقدند که سابقه مرکزیت شهری اورامان به دوره ساسانیان می‌رسد.
بر اساس مدارک برجای‌مانده در نزدیکی دهکده‌های ناو، هجیج و اسپریز مردمانی زندگی کرده‌اند که پیشینه آنها حدود ۴۰ هزار سال تخمین زده شده است و در زمان پارینه‌سنگی بوده‌اند. از این دوره تاریخی، وسایل انسان‌های غارنشین، باقی‌مانده اجاق و تعدادی استخوان که شبیه به اسکلت بز کوهی است، در غارهای مرو و گیلان پیدا شده است. 
جالب است بدانید که محققان در حوالی دهکده روآر مدارکی از جمله یک گور وسیع از جنس سنگ با سقفی به‌صورت گنبد و تعدادی خانه را پیداکرده‌اند که نشان می‌دهد انسان‌هایی در عصر آهن در این ناحیه زندگی کرده‌اند و پیشینه‌ آنها را بیش از ۳۰۰۰ هزار سال تخمین زده‌اند. این یافته‌ها از تاریخی‌ترین آثار این منطقه به‌حساب می‌آید و معماری آن به ناحیه غرب زاگرس مربوط می‌شود. چراکه طراحی و ساخت آن به‌شکل خشکه چین است و نیز نزدیک روستای تنگی‌ور کتیبه‌ای یافت شده که گویا از دوران آشوری‌ها به یادگار مانده است. تصاویری از فرمانروای آشوری‌ها به اسم «سارگون دوم» روی این کتیبه حکاکی شده و همچنین سنگ‌نوشته‌ای به خط میخی یافت شده که بعد از ترجمه آن به‌وسیله کارشناسان، بر موضوع حمله‌های فرمانروای آشوری‌ها به مناطق اورامان و زاگرس اشاره شده است. در این منطقه گونه‌های جانوری و گیاهی متعدد و بسیاری مشاهده می‌شود. درختان بلوط، پسته وحشی، گردو و انجیر از درخت‌های این منطقه و گیاهان ریواس، کنگر، ترشکه و... نیز از پوشش‌های گیاهی این منطقه‌اند.
این سرزمین زیبا علاوه بر کوهستانی بودنش، جنگل‌های بزرگ و سرسبزی دارد و درختانی نظیر بلوط، زالزالک و گلابی وحشی در این جنگل‌ها قد علم کرده و زیبایی این منطقه را دوچندان کرده‌اند. به نظر می‌رسد اهالی این منطقه از قدیم تابه‌حال، برای گرم کردن خانه‌ها و طبخ غذا از چوب درخت‌های این جنگل‌ها استفاده می‌کرده‌اند.