آگاه: اما درست همین‌جا، جایی که نویسنده قدم در مسیر خلق می‌گذارد، کلیشه‌ها به آرامی راهشان را باز می‌کنند و جای خلاقیت را تنگ می‌کنند. کلیشه‌ها در نوشتار، همان قالب‌های تکراری و بی‌روح‌اند که به جای ایجاد تازگی و الهام‌بخشی، درک و تجربه‌ای یکنواخت به مخاطبان ارائه می‌دهند. برای خلق یک متن متفاوت و تاثیرگذار، اولین قدم مبارزه با همین کلیشه‌ها است. فرار از کلیشه‌های رایج نه فقط یک چالش، بلکه فرصتی برای تولد خلاقیت و شکوفایی ایده‌هایی است که در دل هر نویسنده زاده می‌شوند.  
برای دستیابی به خلاقیت واقعی، باید با قدرت در برابر عادت‌های کلیشه‌ای ایستاد. این موضوع در همه بخش‌های یک متن اهمیت پیدا می‌کند، از انتخاب تیتر گرفته تا ساختار پاراگراف‌های آغازین. گاهی یک تیتر بی‌روح باعث می‌شود مخاطب حتی چند ثانیه هم پای محتوا نماند. برعکس، وقتی تیتر به طرز شگفت‌انگیزی خلاقانه باشد، ناخودآگاه توجه مخاطب را جلب کرده و او را به خواندن ادامه مطلب مشتاق می‌کند. اولین سوالی که ذهن یک نویسنده خلاق را درگیر می‌کند این است: چطور می‌توان از چارچوب‌های یکنواخت و تکراری عبور کرد و چیزی ارائه داد که مخاطب انتظارش را ندارد؟  
شاید یکی از اصلی‌ترین دلایل جذابیت خلاقیت، توانایی آن در خلق تازگی و تفاوت است. نویسنده خلاق سعی می‌کند مسیر تازه‌ای را در پیش بگیرد و پاسخ‌هایی جدید به سوال‌های قدیمی بیابد. این تفاوت عمدتا از آنجا آغاز می‌شود که کلیشه‌ها به جای یک راه‌حل، به یک سد تبدیل می‌شوند و نویسنده را از رسیدن به نوآوری بازمی‌دارند. هوشمندی نویسنده در شناسایی این سدها و تغییر مسیر خود، قدرت خلاقانه متن را افزایش می‌دهد.  
تیتر یک متن، مهم‌ترین فرصت برای ورود به ذهن مخاطب است. در اینجا، جمله‌های عادی و بی‌جاذبه هیچ شانسی برای موفقیت ندارند. یک تیتر خلاقانه مانند یک اثر هنری کوچک است که نه تنها محتوای متن را معرفی می‌کند، بلکه خودش یک جذابیت مستقل دارد. برای خلق تیترهایی که کلیشه‌ها را کنار می‌زنند، باید چشم‌ها را بست و به جای آنکه به دنبال عبارت‌های آماده و تکراری باشیم، از درون خودمان سرچشمه بگیریم. سپس می‌توان از این انرژی الهام‌بخش برای آفرینش تیترهایی استفاده کرد که هم تاثیرگذارند و هم مثل یک دعوت دوستانه، جاذبه‌شان غیرقابل مقاومت است.  
یکی از بهترین راه‌ها برای فرار از کلیشه‌ها و رسیدن به خلاقیت در نوشتن، شکستن عادت‌های معمول در آغاز کردن متن است. چطور می‌توانیم پاراگراف‌های آغازین را به شکلی بنویسیم که خواننده مجبور باشد تا انتها با ما بماند؟ استفاده از توصیفات عمیق، طرح سوال‌های جذاب و حتی روایت داستان‌های ملموس می‌تواند به شروعی متفاوت منجر شود. یک نویسنده خلاق می‌داند که اولین جمله همان نقطه‌ای است که خواننده تصمیم می‌گیرد آیا ادامه بدهد یا از مطلب رد شود. قدرت کلمات در همین خط آغازین است که نمایان می‌شود.  
برای خلق تیترها و پاراگراف‌های آغازین خلاقانه، تمرکز روی احساس‌ها بسیار مهم است. مخاطبان در جست‌وجوی چیزی هستند که بتوانند با آن ارتباط شخصی برقرار کنند. تیتر یا متن ابتدایی که صرفا اطلاعات بی‌جان به آنها بدهد، نه تنها توجهشان را جلب نمی‌کند، بلکه آنها را از ادامه دادن منصرف می‌کند؛ اما وقتی کلمات بتوانند مانند یک آینه عمل کنند و بخشی از احساس‌ها یا تجربیات خواننده را منعکس کنند، داستان متفاوتی آغاز می‌شود. اینجاست که خلاقیت راه خود را از میان کلیشه‌ها باز می‌کند.  
نوشتن خلاقانه نیازمند شهامت است: شهامت کنار گذاشتن مسیرهای همواری که دیگران قبلا پیموده‌اند. نویسنده‌ای که بخواهد اثری ماندگار خلق کند، باید از ورود به این جاده‌های معمولی اجتناب کند. او باید بتواند از هر تیتر، جمله و پاراگراف یک شاهکار کوچک بسازد. هر بخش از نوشتار که با ظرافت، احساسی تازه خلق کند، نقطه‌ای است که خلاقیت اتفاق افتاده است. به جای قرارگرفتن در دایره‌ای از تکرار، نویسنده خلاق دایره‌ای متفاوت می‌سازد که خودش نقطه شروع آن است.  
خلاقیت نه یک اتفاق، بلکه یک تغییر ذهنی و عملی است. برای گریز از کلیشه‌ها، نخست باید آنها را بشناسیم. باید بپذیریم که نوشتن در الگوهای تکراری همان مسیر اشتباهی است که خواننده‌های بیشتری را از دستمان خواهد داد؛ اما شناخت کلیشه‌ها کافی نیست. باید جایی در دل فرایند نوشتن، شجاعت انتخاب مسیر تازه را پیدا کنیم. باید از به دل خطر زدن نترسیم و به جزئیات توجه کنیم. در اینجاست که نویسنده خلاق، هنر واقعی خود را نمایان می‌کند.  
هر قسمت از یک متن خلاقانه، از تیتر گرفته تا آخرین جمله، بستری است برای جذب نگاه مخاطب و به چالش کشیدن ذهن او. اما چیزی که اهمیت بیشتری دارد آن است که این خلاقیت نباید در یک نقطه متوقف شود. هر بار که مسیر خلاقانه تازه‌ای انتخاب می‌شود، نوشته قوی‌تر و جذاب‌تر خواهد بود. برای فرار از کلیشه‌ها، باید کلمات را مانند یک ماجراجویی نگاه کرد. حرکتی که فقط به کشف معنا محدود نمی‌شود، بلکه ذهن و احساس خواننده را نیز به حرکت در می‌آورد و اثری فراتر از آنچه قبلا دیده شده، خلق می‌کند.