آگاه: موضوع انسجام ملی ایران، ازآن‌روست که ملت ایران، ملتی ریشه‌دار با پیشینه‌ای تمدنی و ارزشمند است؛ به عبارت روشن‌تر، ملت ایران دارای یک پدافند هویتی در برابر تعرض دشمن است. این ملت در بزنگاه‌ها و ادوار مختلف تاریخی، همواره ثابت کرده است که هرگاه به خاک ایران تعرض شود و تمامیت ارضی ایران مورد حمله و تهدید قرار گیرد، ایرانیان به‌شدت و به‌سرعت منسجم می‌شوند و با انسجامی ملی به مقابله برمی‌خیزند. این بخشی از هویت ملی ایرانیان است که این واقعیت را در تمام بزنگاه‌های تاریخی و قرون گذشته به اثبات رسانده‌اند.
ما در نمونه‌های مختلف تاریخی نیز شاهد بوده‌ایم؛ مثلا در حمله مغول که از جنایات تلخ علیه ایران عزیز بود. ایرانیان به صحنه آمدند و مقاومت کردند. البته در همان قضیه حمله مغول، مشکلاتی نیز داشتیم؛ مثلا سلطان محمد خوارزمشاه، پادشاه وقت به جای ایستادگی در برابر دشمن پا به فرار گذاشت؛ هرچند سلطان جلال‌الدین خوارزمشاه، پسر سلطان محمد، در برابر مغول‌ها ایستادگی کرد. اما به‌هرحال خود ایرانیان و مردم ایران همواره در برابر دشمن و تعرض آن منسجم بوده‌اند و ایستادگی کرده‌اند. این ژن و هویت ایرانیان است که در برابر دشمن به‌شدت مبارزه می‌کنند، پای کار می‌آیند، منسجم می‌شوند و در واقع وحدتی حول مقابله با دشمن برپا می‌کنند. همچنین در دوره صفویه، شاهد این انسجام ملی و دینی ایرانیان هستیم که در مقابل تعرضاتی که گهگاه روی می‌داد، خود را بروز و ظهور می‌داد و انسجامی کاملا برجسته بود.
اما شاید اوج این انسجام و وحدت ملی و همبستگی ایرانیان در برابر دشمن، در همین دوره معاصر و در جنگ هشت ساله (دفاع مقدس) خودمان بود که در آنجا نیز ایرانیان خوش درخشیدند. یعنی به‌رغم اینکه دشمن با پشتیبانی قدرت‌های غربی علیه ایران حمله کرده بود و برنامه‌ها، طرح‌ها و سناریوهایی برای اتمام کار داشت، آنچه مانع این ماجرا شد و نگذاشت دشمن پیروز شود و حتی یک وجب یا یک سانتی‌متر از خاک ایران به دست دشمن بیفتد، همین انسجام ملی و همبستگی ایرانیان بود.
در واقع در سیر تاریخی ماجرا و در همین جنگ ۱۲ روزه، شاهد این انسجام ملی بودیم که پیش‌تر اشاره شد و این انسجام به نقطه اوج رسید. به نظر می‌رسد نقطه عطفی در تاریخ ایران پرقدمت، ایران فرهنگی و ایران بزرگ ایجاد کرد؛ آن، ماجرای حضور همه ایرانیان با تمام سلایق، نگاه‌های سیاسی و تیپولوژی‌ها بود که دشمن آن را درک کرد و معادلاتش در واقع برهم خورد.
نکته مهم این ماجرا آن است که ما اکنون با مدلی جدید نیز روبه‌رو هستیم و آن اینکه ایرانیان اکنون علاوه بر انسجام و همبستگی ملی و بروز و ظهور یکپارچه هویت ایرانی، دارای یک روحیه دینی فاخر نیز هستند. یعنی به تعبیر همان جمله معروف، پرمعنا و پرمغز: «ما ملت امام حسینیم.» این نیز در واقع بر هویت ملی ایران افزوده شده است. امروز ایرانیان با دو بال همبستگی ملی و روحیه دینی و در واقع، ارادتی که به اهل بیت (ع) دارند و آموزه‌هایی که از مکتب اهل بیت (ع) آموخته‌اند، ایران را تبدیل به یک الگوی تسلیم‌ناپذیر در برابر دشمن کرده‌اند.
در همین جنگ ۱۲ روزه، از قضا ماجرا مقارن شد با ایام محرم حسینی و ما تاسوعا و عاشورای حسینی را داشتیم؛ یعنی هم همبستگی ملی موج می‌زد و هم اینکه این ملت، ملت امام حسین (ع) است و از امام حسین(ع) آموخته‌اند که هیهات از تسلیم شدن در برابر دشمن. این آمیختگی، مدلی فاخر و بی‌نظیر را ایجاد کرده است؛ آمیختگی ایران و اسلام ناب با یکدیگر و معنای آن مدل، تسلیم‌ناپذیری در برابر دشمن است. هر دشمنی که خطایی مرتکب شود، قطعاً در مقابل این ملت تسلیم‌ناپذیر با شکست مواجه خواهد شد.
اما در مورد این پرسش که چگونه می‌توانیم این انسجام ملی را حفظ کنیم، نکته مهم آن است که راه نگهداری این انسجام در شرایط فعلی، جلوگیری از دو قطبی‌های کاذب، دعواهای بی‌حاصل جناحی و سیاسی، معطوف شدن به نگاه و منافع ملی است. باید وحدت را حول محور مقابله با دشمن ایجاد و حفظ کرد. راه نگهداری این انسجام آن است که اجازه ندهیم حواشی، اختلافات بی‌حاصل و دوقطبی‌های کاذب در فضای کشور رخنه کرده و به انسجام ملی ضربه بزنند. مشخصا در این میان به نظر می‌رسد دو گروه اصلی مسئولیت مهمی بر عهده دارند:
۱.  خواص: خواص باید از این انسجام ملی صیانت کنند. با کنار گذاشتن بازی‌های سیاسی و جناحی خود، با نگاهی ملی و در راستای منافع کشور نقش‌آفرینی کرده و با تبیین صحیح مسائل، پشتیبان این انسجام باشند.
۲.  رسانه‌ها: رسانه‌ها نیز نقش بسیار موثر و حیاتی در این زمینه دارند. آنها باید ضمن تبیین اهمیت انسجام ملی، با جریان‌های آلوده، حاشیه‌ساز و مخل وحدت ملی برخورد کرده و ماهیت آنها را برای افکار عمومی آشکار سازند.