آگاه: اگر تا قبل از ۱۳۵۷، انقلاب بیشتر معنای برهم‌زننده اوضاع و اعتراض علیه نظم موجود داشت، با استقرار نظام جمهوری اسلامی حاوی مفاهیم سازنده و پیشرویی شده بود که روزبه‌روز بر غنای آن افزوده می‌شد. حتی برخی اساتید و صاحب‌نظران حوزه سیاست و اجتماع هم سعی کردند تا در تعریف پایه‌های هویت مردم ایران، مسئله انقلابی‌بودن را در کنار اسلامیت و ایرانیت بگنجانند. به‌طور کلی این مفهوم یعنی انقلابی‌گری و هر آن چیزی که از آن منبعث می‌شود؛ ازجمله مفاهیم سهل و ممتنعی است که هر چه در موردش بحث و بررسی شود باز هم جای حرف دارد. انقلابی که با آرمان‌های اسلامی و ملی گره‌خورده بود و خود را در مسیر رسیدن به اهدافی مانند استقلال، آزادی، عدالت، پیشرفت و... می‌دانست، باید تعریفی از انقلابی‌گری در دوران استقرار نظام جدید ارائه می‌داد تا این مفهوم مانند موتور محرکه ماشین نظام جمهوری اسلامی همیشه روشن بماند.
 به همین دلیل چه در زمان امام راحل (ره) و چه در زمان رهبر انقلاب، به‌شدت روی ویژگی‌های انقلابی‌بودن و انقلابی‌گری حساس بوده و بحث‌های مفصلی در این خصوص مطرح می‌کردند. برای مثال شهید بهشتی در مباحثی با عنوان‌کردن مشکلات پیش روی نظام اسلامی، سعی می‌کرد با انتقاد از کمبودها و فقر و ناکارآمدی‌های موجود در جامعه، حساسیت انقلابیون را نسبت به این مسائل برانگیزد و جلوی توجیه ضعف‌ها به اسم دفاع از انقلاب را بگیرد. شهید مطهری نیز با طرح بحث آسیب‌شناسی انقلاب و بیان تهدیدهای بالقوه‌ای که می‌تواند انقلاب را به مسلخ ببرد سعی داشت تا بگوید انقلاب و انقلابی‌گری «چگونه نباید باشد». مقام رهبری در طول سال‌های گذشته به فراخور حال به شاخص‌ها و حد و مرزهای انقلابی‌گری و انقلابی‌بودن اشاره کردند که شاید مهم‌ترین دسته‌بندی شده آن در ۱۴ خردادماه ۱۳۹۵ است. ایشان در آن سخنرانی که به مناسبت بیست و هفتمین سالگرد رحلت امام خمینی (ره) مطرح می‌شد، به یک جمله مهم و اساسی اشاره کردند: «انقلاب مال همه است، انقلاب یک شط جاری است... و همه می‌توانند انقلابی باشند... همه انقلابی باشند تا بتوانیم این راه - دستیابی به اهداف انقلاب- را با موفقیت پیش برویم.»، اما شاخص‌ها چه بود: 
الف) پایبندی به مبانی و ارزش‌های اساسی اسلام و انقلاب 
ب) هدف‌گیری آرمان‌های انقلاب و همت بلند برای رسیدن به آنها
ج) پایبندی به استقلال کشور
د) حساسیت در برابر دشمن و نقشه دشمن و عدم‌تبعیت از آن
ه) تقوای دینی و سیاسی
این شاخص‌ها در واقع آن سنجه‌ها و معیارهایی بود که میزان انقلابی‌گری یک فرد یا جامعه را نشان می‌داد. با همه این تفاسیر شاید بتوان قاطعانه بر این موضوع تاکید کرد که جنگ تحمیلی ۱۲ روزه آمریکا و اسرائیل  علیه نظام جمهوری اسلامی ایران و پایبندی قاطعانه مردم، تعریف و تحلیل در مورد انقلابی‌گری را تا حد زیادی تحت‌الشعاع قرار داد و امروز باید با عینک متفاوتی، انقلابی را موردمطالعه قرار داد. حداقل در شاخص چهارم یعنی «حساسیت در برابر دشمن و نقشه دشمن» می‌توان گفت که به بالاترین نمرات و امتیازات در سطح فردی و اجتماعی دست پیدا کردیم.