آگاه: این تحول به ایجاد فناوری زیستی منجر می‌شود که سیگنال‌های نوری را به قلب می‌فرستد و عملکرد آنها را بدون نیاز به اصلاح ژنتیک یا فرآیندهای تهاجمی بهبود می‌بخشد. هردلین آن آردونا، استادیار مهندسی شیمی و مولکول زیستی در این باره می‌گوید: ما برای نخستین‌بار نشان دادیم نور را می‌توان با کمک مواد مصنوعی ساخته شده از مولکول‌های زیستی، به نشانه‌های تحریک قلبی تبدیل کرد. این امر برای کاربردهای دست پایین پزشکی مانند فناوری‌های ضربان‌ساز قلب یا کمک به هدایت سلول‌های بنیادی مشتق از بیمار، برای درمان و تقلید بهتر ویژگی‌های سلول‌های قلب بالغ سودمند است.
محققان در پژوهش خود توضیح داده‌اند چند ماده زیستی نرم مصنوعی که هم اکنون موجود هستند، برای پشتیبانی از باز تولید بافت قلب در محیط آزمایشگاهی به‌کار رفتند؛ اما بسیاری از آنها پشتیبانی منفعلی از بافت‌های درحال‌رشد ارائه کردند. این سیستم ماده جدید، علاوه بر فراهم‌کردن پشتیبانی ساختار و سیگنال‌هایی که با نور فعال می‌شوند، نشانه‌هایی ارائه می‌کنند که روی رفتار قلب تاثیر می‌گذارد. به گفته آردونا هنگامی‌که سیگنال‌های الکتریکی موضعی در معرض طول‌موج خاصی از نور قرار می‌گیرند، در سطح مشترک بین زیست‌مولکول‌ها، پپتیدها و سلول‌ها تولید می‌شوند و سلول‌ها را به انقباض ریتمیک‌تر و سلول‌های مشتق از سلول‌های بنیادی را به ابراز ویژگی‌های قلبی هدایت می‌کنند.