آگاه: حالا در دی‌ ۱۴۰۴، دلار در بازار آزاد به مرز ۱۴۳ هزار تومان رسیده و رکوردهای تازه می‌زند، طلا و سکه هم با جهش‌های پی‌درپی، سفره‌ها را کوچک‌تر کرده‌اند. تورم رسمی به ۴۵درصد رسیده، اما حس واقعی مردم خیلی فراتر از این اعداد است؛ نقطه‌به‌نقطه بیش از ۵۲ درصد و کالاهای اساسی حتی بیشتر. برخی کسبه‌ها، مغازه‌ها را بسته‌اند و از عمق رکود و خستگی فریاد می‌زنند. این وضعیت دیگر فقط اقتصادی نیست؛ روح جامعه را فرسوده کرده. افسردگی پنهان، درماندگی آموخته‌شده، مهاجرت جوانان و آن طنزهایی که روزی درمان بود، حالا فقط ماسکی است بر چهره‌های خسته.
اما تاب‌آوری مردم حدی دارد و برون‌رفت از این فشار در سیاست‌های درست حاکمیتی و دولتی نهفته است. ابتدا دولت و نظام باید مهار تورم را اولویت مطلق قرار دهند. اصلاح بودجه ۱۴۰۵ با کاهش واقعی کسری بودجه، که لایحه آن افزایش حقوق کارکنان را تنها ۲۰ تا ۲۵ درصد در برابر تورم بالای ۴۵ درصد پیش‌بینی کرده و این فاصله قدرت خرید را بیشتر کاهش می‌دهد. باید کسری را با کنترل هزینه‌های غیرضروری، کوچک‌سازی واقعی دولت، افزایش درآمدهای پایدار مالیاتی از شرکت‌های اصلی بدون فشار بر مردم و ثبات سیاست‌های ارزی جبران کرد. بازگشت ارزهای صادراتی، مدیریت نقدینگی و حمایت واقعی از تولید داخلی برای کاهش وابستگی به واردات را پیگیری کرد. سرنخ‌های رانت را پیدا کرد و ریشه‌های مسئله را خشکاند. پس از آن، راه‌حل در تقویت تولید داخلی واقعی است، نه آن نوعی که گاهی بازار را آشفته‌تر کرده، مثل واردات گسترده قطعات یا کالاهای چینی و مونتاژ ساده آنها به نام تولید ایرانی، که نه تنها انتقال فناوری واقعی ندارد، بلکه با کیفیت پایین‌تر و رقابت ناعادلانه، تولیدکنندگان واقعی داخلی را تحت فشار قرار می‌دهد و اعتماد مردم را هم خدشه‌دار می‌کند. حمایت باید از تولید اصیل با عمق دانش بالا باشد، با سرمایه‌گذاری در فناوری، آموزش نیروی کار و زنجیره تامین داخلی.
در نهایت، مشارکت مردم هم کلیدی است. در این نقطه می‌توانیم انتظار داشته باشیم با صرفه‌جویی هوشمند، سرمایه‌گذاری در داخل کشور و حمایت از کارآفرینان و کسبه محلی، مردم همراه دولت شوند. مردم ایران همیشه با هوش و پشتکار خود، چالش‌ها را پشت سر گذاشته‌اند. این بار هم، با اعتماد به مسئولان و همکاری متقابل، می‌توانیم تورم را مهار کنیم، اقتصاد را نفس‌دار کنیم و زندگی را آسان‌تر سازیم.
در صورتی که مردم قدم‌هایی از سوی دولت ببینند، قطعا همراهی خواهند کرد. ایران ما شایسته این نیست؛ مردمی هوشمند و مقاوم نباید هر روز با غم نان بجنگند. زمان آن رسیده که با همت ملی و سیاست‌های درست، مسیر بهبود را هموار کنیم، قبل از اینکه دیر شود.