آگاه: امسال نیز همزمان با سالروز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی نخستین تیزر نمایش «نبرد رستم و سهراب» به کارگردانی حسین پارسایی و تهیه‌کنندگی سیدمحمود شبیری و او منتشر شد. این نمایش نیز همچون «هفت‌خان اسفندیار» برداشتی آزاد از شاهنامه فردوسی است که متین ایزدی آن را در قالب یک تراژدی برای اجرای میدانی نگاشته است. حسین پارسایی در کارنامه هنری‌اش آثار دیگری چون «الیور توئیست» و «بینوایان» را دارد. آثاری که بی‌حاشیه نبوده‌اند. «الیور توئیست» اقتباسی از رمان چارلز دیکنز و آهنگسازی لیونل بارت است که با اندکی جستجو متوجه می‌شویم که این نمایش برداشتی خام از فیلم «الیور! / Oliver!» اثر کارول رید کارگردان انگلیسی و محصول سال ۱۹۶۸ است که در فضای مجازی در دسترس است. برای این نمایش که در سال۱۳۹۶ روی صحنه نمایش رفت حدود ۲.۵ میلیارد تومان هزینه شد که رقم قابل‌توجهی بود. اما در دو سال اخیر شاهد آن هستیم که پارسایی نماشی‌هایی ادبی را کارگردانی می‌کند و رجوعی بجا به ادبیات کهن دارد. شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی میراثی گران‌بهاست که نه‌تنها زبان فارسی را از گزند نجات داده است، بلکه سرشار از مفاهیم حِکمی و معرفتی به‌عنوان چراغ راهی برای رسیدن به سعادت است.

ادبیات ایران یکی از شاخصه‌های تمدن ایران است که آداب و رسوم هنر این سرزمین را در برمی‌گیرد. نمایش نیز گونه‌ای از ادبیات است که از دیرباز در فرهنگ ایران وجود داشته است و در ادبیات فارسی نمی‌توان بخش مستقلی را به عنوان ادبیات نمایشی در نظر گرفت اما ازآنجایی‌که ادبیات کهن فارسی و سرچشمه‌های واحدی دارند، می‌توان گفت نوشته‌های هنرمندان ایرانی از دیرباز با هنر نمایش مأنوس بوده است. ادبیات فارسی تصویرساز و معناآفرین است و مخاطب را وادار می‌کند تا برای درک بهتر از متن به تصویرسازی در ذهن بپردازد و در این نقطه هنر نمایش جلوه‌گر می‌شود؛ بنابراین نمایش به‌نوعی رسانه جهانی و یکی از بهترین راه‌ها برای معرفی ادبیات غنی ایران است. شناخت فرهنگ، تاریخ و اسطوره‌های ایران از ملزومات آثار فرهنگی است. تئاتر و ادبیات به‌عنوان دو رسانه مستقل هنری دارای امکانات بالقوه فراوانی هستند که در برخی موارد اشتراکاتی با یکدیگر دارند باید از این وجوه مشترک برای بیان و عیان ساختن هویت ایران بهره گرفت چراکه ادبیات کهن بخشی از هویت ماست و انسان را به درک عمیقی از زندگی می‌رساند. ساخت آثاری چون «هفت‌خان اسفندیار» و «رستم و سهراب» توصیفاتی از جنگاوری، یکتاپرستی، عفت‌پیشگی، قناعت‌ورزی، میهن‌دوستی، عاشقانگی، ازجان‌گذشتگی و... از ایرانیان دارد و به ما یادآور می‌شود که این صفات و ویژگی‌ها در طول تاریخ جزئی از شخصیت ایرانیان بوده است. در خلاصه داستان «نبرد رستم و سهراب» آمده است: سهراب سپاهی از تورانیان آماده کرده در جستجوی پدرش رستم به مرز ایران لشکر کشیده و قصد دارد کاووس شاه را از تخت به زیر کشاند و رستم را بر تخت شاهی نشاند. اما تقدیر این‌گونه است تا تراژدی مرگ سهراب به دست پدرش رقم بخورد. سهیل دانش‌اشراقی مدیریت هنری و طراحی صحنه و لباس و بامداد افشار آهنگسازی این پروژه را بر عهده دارند. همچنین مرتضی نجفی به‌عنوان طراح نور، علی شفیعی‌ثابت طراح چهره‌پردازی، ایمان کرمیان طراح جلوه‌های ویژه میدانی و سروش کریمی‌نژاد طراح حرکت با این پروژه همکاری دارند. طراحی لوگوی «نبرد رستم و سهراب نیز برعهده حامد حکیمی و اجرای موشن برعهده مسعود علی‌محمدی طراح انیمیشن پروژه بوده است.