آگاه: توجه و ضرورت به اهمیت محیط‌زیست به‌عنوان سرمایه غیرقابل بازگشت به چرخه طبیعت و زندگی، مهم‌ترین دلیل توجه به امر محیط زیست است. این روزها اهمیت موضوع محیط زیست مسئله‌ای نیست که کسی از آن اطلاعی نداشته باشد، اما حفظ محیط‌زیست آن‌قدرها که باید برای بسیاری اهمیت ندارد. به نظر می‌رسد اهمیت این مسئله برای بسیاری از ما مغفول مانده و به‌واسطه قطع ارتباط ایجادشده در سبک زندگی تکنولوژیک و شهرنشینی با طبیعت، بیش از گذشته کمرنگ‌تر نیز شده است.

بدون تردید، طی دهه‌های گذشته و با گسترش آنی شهرها که همزمان با رشد و توسعه تکنولوژی‌های پیشرفته ایجاد و به‌دنبال آن نیز، گرایش مردم به زندگی ماشینی، کلان‌شهرهایی را پدید آورد که به‌دنبال آن نیز آلودگی و تخریب محیط‌زیست و نابودی پوشش‌های گیاهی حاشیه این مناطق را به‌دنبال داشت.

این در حالی است که همزمان با توسعه شهرنشینی و افزایش جمعیت، رفته‌رفته انسان از محیط طبیعی خود دور و در تراکم جمعیت شهری نیز گم شد اما این روند امروزه به جایی رسیده که انسان ماشینی تنها نیاز و احتیاج خود را در پیرامون طبیعت جستجو می‌کند و به همین جهت کانون توجه آن نیز به‌سوی حفظ محیط‌زیست و توسعه آن معطوف شده است.

انسان امروزی برای رسیدن به توسعه پایدار محیط‌زیست در کنار زندگی شهری خود با چالش‌های زیادی روبه‌رو بوده که برای رسیدن به آن نیازمند ارائه راهکارهای اساسی و درعین‌حال حمایت مسئولان دستگاه‌های عالی اجرایی است.

واقعیت این است که از ریشه‌های تاریخی بحران‌های زیست‌محیطی، دیدگاه‌های فلسفی، مذهبی و اخلاقی درباره آنها، کمتر سخن به میان می‌آید. درحالی‌که بدون پرداختن صحیح به این مباحث در فراگیرترین شکل فلسفی و اخلاقی آنها، هرچه از تباه شدن محیط‌زیست و ضرورت حفظ آن گفته شود، راه به جایی نخواهیم برد؛ ازاین‌رو، بسیاری بر این باورند که راه‌حل‌های بحران‌های زیست‌محیطی را می‌باید در تغییر رفتار انسان و روش زندگی وی بر زمین جستجو کرد؛ بنابراین، حفاظت از محیط‌زیست به آحاد جامعه وابسته است و طرز تلقی و نگرش آنان، بر نوع رفتار آنها با محیط‌زیست تاثیر می‌گذارد.