آگاه: فرضیایی در ادامه این حرف‌ها که خلاف آمدِ رفتار بسیاری از سلبریتی‌ها و چهره‌هایی است که دنبال قهرمان ساختن از خودشان هستند گفته: بارها از من دعوت می‌شود که در برنامه‌های مختلف شرکت کنم اما من نمی‌خواهم اعتبار «عموپورنگ» را که در طول بیش از ۲۰سال و ذره‌ذره جمع کرده‌ام خرج مسائل زودگذر کنم. با هیچ‌کس در این موضوع تعارف ندارم. این اعتبار را نه خرج کردم و نه از آن بهره تجاری برده‌ام. امیرمحمد (متقیان) عزیز هم در این موضوع با من همسو است؛ با اینکه بارها در این سال‌ها به او گفته‌ام که تو برای انتخاب فضای جدید کاری آزاد هستی و باتوجه‌به آنچه یاد گرفته‌ای می‌توانی انتخاب کنی.
عمو پورنگ در ادامه به مسئله مهمی اشاره کرد: من انتخابم را کرده‌ام. عموپورنگ یک برند تجاری نیست و من به خودم و هیچ‌کس دیگر اجازه نمی‌دهم که این اعتبار را در ذهن بچه‌های این سرزمین خراب کند. همیشه چه جلوی دوربین و چه پشت دوربین تلاش کرده‌ام که یک نام نیک از خودم در ذهن مردم ثبت کنم.
عمو پورنگ در ادامه می‌گوید: یکی از بچه‌ها از من پرسید که شما که در تلویزیون هستی، خیلی پولدارید؟ من در جواب تایید کردم و گفتم من و امیرمحمد آنقدر پول داریم که از موجودی همه بانک‌ها بیشتر است. ما این سرمایه بزرگ را در قلب‌های شما ذخیره کرده‌ایم و قابل‌شمارش نیست. وقتی هم که پیشنهاد حضور در این مراسم به من داده شد به خانم نیرومند هم گفتم آن چیزی که برای من ارزشمند است، دورهم جمع‌شدن این بچه‌ها در یک فضای شاد است که برای مدتی آنها را از مشکلاتی که احتمالا خودشان و خانواده درگیر آن هستند جدا می‌کند. 
کسانی که چهره هستند حتما رسالتی در قبال مخاطبان خود دارند و من هم همیشه تلاش کرده‌ام که بخش کوچکی از این رسالت را انجام دهم. هر کس در هر جایگاهی باید تاثیرگذار باشد و یادگار خوبی از خودش به‌جا بگذارد. اگر یک رفتگر شریف و زحمتکش کارش را به نفر بعدی تحویل می‌دهد، آن نفر دوم حتما باید از او به‌عنوان یک الگوی موفق و بامسئولیت یاد کند و تلاش کند تا همان مسیر را ادامه دهد. عمو پورنگ گریزی هم به مسئولیت‌های خودش به‌عنوان یک چهره فرهنگی و قابل رجوع زده و گفته است: من نمی‌توانم نسبت به جامعه خودم بی‌تفاوت باشم. برای همین هم است که در صفحه شخصی خود بارها به مشکلات مردم در تهیه دارو، اجاره‌نشینی، بحث کودکان کار و … اشاره کرده‌ام. اعتماد به خانواده مهم‌ترین اصلی است که در برنامه‌هایم بر آن تاکید دارم. 
اینکه بارها به شیوه خودم به بچه‌ها می‌گویم که امن‌ترین پناهگاه برای همه ما آغوش خانواده است یا اینکه خطرات استفاده بیش‌ازحد از تلفن‌همراه را گوشزد می‌کنم در همین راستاست. من واقعا نگران هستم. امروز کلیپی را دیدم که یک کودک چهارساله در حال خواندن ترانه‌ای است که کاملا برای مخاطب بزرگسال ساخته شده بود. این نشان می‌دهد که ما هنوز در این زمینه‌ها خلأ داریم و حتما باید به فکر باشیم، اما یک دست صدا ندارد و حتما باید یک موج رسانه‌ای رقم بخورد.
فرضیایی استفاده نامناسب از فضای مجازی را یکی از مهم‌ترین چالش‌های موجود بین کودکان و خانواده‌ها دانسته و گفت: این فضا حتی برنامه‌سازان حوزه کودک و نوجوان را هم تحت تاثیر قرار داده است؛ البته این تاثیر می‌تواند جنبه‌های مثبت هم داشته باشد که در جای خود قطعا ارزشمند است اما آنچه اکنون برای من مسئله است و در گفت‌وگو با کودکان حاضر در این مراسم هم بارها بر آن تاکید کردم، استفاده افراطی و بی‌ضابطه از این فضا و بازی‌های موبایلی است. فرهنگ‌سازی برای حضور در این فضا برای کودکان بیش از بزرگسالان ضرورت دارد؛ اتفاقی که متاسفانه آن‌گونه که شایسته است مورد توجه مدیران فرهنگی ما نبوده و برای اغلب خانواده‌ها نیز در اولویت نیست. اینکه بچه‌ها بدون هیچ نظارتی از سوی خانواده به هرگونه خوراک و اطلاعات دسترسی داشته باشند، بسیار خطرناک است.