آگاه: به‌قدری این مجموعه پخش شد که برخی از مخاطبان دیالوگ‌های آن را از بر شده بودند و در مکالمات خود به کار می‌بردند. حتی مدتی در فضای مجازی شاهد ویدیوها و تصاویر طنزی بودیم که از سکانس‌هایی از مختارنامه ساخته شده بود. در این سال‌ها با نزدیک شدن به ایام سوگواری سالار شهیدان، این سریال از شبکه‌های مختلف صداوسیما بازپخش می‌شد و کم‌کم تبدیل به عضو ثابت کنداکتور تلویزیون شده بود تا اینکه سال گذشته پس از گذشت ۱۳سال از پخش مختارنامه تصمیم گرفتند تا اثری جدید به ‌نام «عشق کوفی» را جایگزین آن کنند.  باز هم خبر رسیده که مختارنامه از ۱۶تیرماه روی آنتن شبکه آی‌فیلم خواهد رفت. وقتی به ایام مناسبتی سال به‌ویژه محرم می‌رسیم، همه اعم از مخاطب خاص و عام تلویزیون توقع داریم که صرف‌نظر از میان‌برنامه‌ها و برنامه‌های ویژه تلویزیون مثل سخنرانی و پخش کلیپ و... تولیدات داستانی مرتبط با موضوع موردنظر این ایام روی آنتن برود. درست است که مختارنامه سریالی خوش‌ساخت با دیالوگ‌هایی دلنشین است و بازیگران انتخاب‌شده برای ایفای نقش در این سریال همه حرفه‌ای و کاربلد هستند و مختار منتقم خون سیدالشهداست و با کاری که کرده تا آخر تاریخ قلب شیعیان را ربوده است اما آیا صداوسیما هیچ ایده جذاب و جدیدی برای ساخت سریال‌های مشابه ندارد یا دیگر هیچ داستان درخشان دیگری منتسب به امام حسین(ع) و اهل‌بیت ایشان نیست که در این ایام به آن بپردازند؟ آیا مشکل نداشتن فیلمنامه خلاق و اثرگذار است؟ اگر چنین است، چگونه سریال‌هایی مانند مختارنامه که پیش از این در پرداختن حماسه عاشورا امتحان‌شان را پس داده‌اند، موفق بوده‌اند؟ حتما سریال‌های خوب سال‌ها پیش را به خاطر دارید، از «شب دهم» تا «معصومیت ازدست‌رفته» و «روایت عشق» همه بیانگر داستان‌هایی است که به نوعی به عزاداری یا واقعه عاشورا می‌پردازند. عاشورا به قطع و یقین عظیم‌ترین حادثه تاریخ اسلام است، چراکه محتوای خاص و جانگداز آن قدرت جریان‌سازی در تمام عرصه‌های هنری و فرهنگی را دارد. حفظ و انتقال این میراث شگفت‌انگیز برای جهان معاصر امری مهم است که باید برای آن کارهای جدی صورت پذیرد. این را می‌دانیم که ساخت سریال‌های تاریخی همواره هزینه‌های بسیاری را برای فیلم‌سازان دربرداشته اما بیایید واقع‌بینانه‌تر از هر وقت دیگری پرداختن به این ایام را دغدغه‌مان کنیم که توجه نکردن به این واقعه عظیم تاریخی مذهبی و همچنین فلسفه شکل‌گیری آن که در ورای آن می‌توان به ایدئولوژی آرمانی دست یافت، درواقع چشم‌پوشی از نیازی است که برای مخاطب میلیونی رسانه ملی تعریف می‌شود، نه تنها تلویزیون که حتی سینما هم از آن غافل است. سریال‌ها وزنه رسانه ملی هستند و اگر در مناسبت‌ها به‌ویژه ایام محرم فیلم وسریال‌های خوب ساخته و از تلویزیون منتشر شود رسانه هم رسالت دینی خودش را انجام داده است؛ بنابراین صداوسیما جای اینکه صدها بار دست به پخش مختارنامه بزند دنبال ایده‌ای جدید باشد که هم حوصله مخاطبان سر نرود.