آگاه: این فرد باید واحدهای درسی را با سختی و ساعت‌ها کار عملی پشت سر بگذارد تا پزشک شود. اما ماجرا وقتی رنگ ناخوشایندی می‌گیرد که همان پزشک به صورت جدی وارد محیط کاری شده و درگیر معاش می‌شود. آنقدر موانع بزرگ مثل دستمزد کم و کار سخت جلوی پایش قرار می‌گیرد که دست آخر با فشارهای کاری بالا، آرزوهایش را بربادرفته می‌بیند. آن وقت است که دست به کاری می‌زند که نباید. اخبار خودکشی پزشکان این روزها بیش از هر زمان دیگری رسانه‌ای می‌شود. فاصله زمانی بین این خودکشی‌ها از ابتدای امسال تاکنون به ۱۰روز رسیده و اگر این روند ادامه پیدا کند، تا پایان سال آمار تکان‌دهنده‌ای به جا خواهد ماند.
اما این قصه سر دراز دارد. زمانی رشته پزشکی، رشته بسیار محبوبی بود و موقعیت مالی خوبی هم داشت. پزشک با مداوا کردن بیمار حس خوبی پیدا می‌کرد و از جایگاه مطلوبی بهره‌مند می‌شد، اما متاسفانه در چند دهه اخیر مشکلات مالی بیشتر شده است. پزشکان معمولا به دلیل شرایط شغلی از نظر خانوادگی و عاطفی حساس‌تر می‌شوند و از سوی دیگر بیداری‌های مکرر فرد را به‌شدت آسیب‌پذیر می‌کند. یکی دیگر از عوامل، سختی کار است که وقتی با ناکامی‌های پزشکی روبه‌رو شود، فرد را دچار ناراحتی عمیق می‌کند. از سوی دیگر بحث برخوردهای خشن بیمار و خانواده‌های بیمار با پزشک است. چون موقعیت پزشکان در چند سال گذشته افت کرده است.
در بسیاری مواقع خانواده خیلی از بیمارانی که فوت می‌کنند؛ پزشک را مقصر جلوه می‌دهند و آن خانواده معمولا بدون هیچ بررسی برخوردهای خشن نسبت‌به پزشک معالج اعمال می‌کنند. مواردی دیده شده که حتی با سلاح سرد به پزشکان حمله می‌کنند که نتیجه آن جراحت‌های شدید برای پزشکان است. این موضوع به‌خصوص در مورد رزیدنت‌ها صدق می‌کند. آنها به دلیل شیفت‌های پشت هم گاهی ۷۲ساعت نمی‌توانند بخوابند و این شرایط به‌شدت خطرناک است. معمولا این شرایط آنها را دچار افسردگی می‌کند که در نتیجه نیاز به درمان دارند، اما گاهی وقت‌ها این درمان نیز به‌موقع انجام نمی‌شود.  نکته مهم دیگر رخ دادن این اتفاق در بین پزشکانی است که عموما مشغول گذران طرح خود در مناطق دورافتاده هستند. از طرف دیگر، مسائل مالی به خدمت گرفتن این پزشکان با مبالغ ناچیز در بیمارستان‌های دولتی و فشار کاری که به دلیل حضور نداشتن پزشکان متخصص به این قشر وارد می‌شود همه و همه دست به دست هم می‌دهند تا این پزشکان جوان را به جای اینکه در مسیر ترقی و پیشرفت قرار دهند به مرگ خودخواسته تشویق کنند.
قطعا فشار کاری زیاد و رسیدگی‌های ناکافی نقش مهمی در بروز این اتفاق تلخ دارد. یکی از مشکلات این است که در توزیع پزشکان به عنوان نیروهای طرحی شفاف عمل نمی‌شود و از سوی دیگر این پزشکان در چند ماه نخست طرح، حدود ۱۲ تا ۱۵میلیون تومان حقوق دریافت می‌کنند و کارانه‌ای به آنها پرداخت نمی‌شود.
شاید باورش سخت باشد، اما یک پزشک ممکن است تنها فرصت خوابیدن و حمام رفتن را پیدا کند و بیشتر وقت‌ها مشکلاتش لاینحل باقی می‌ماند. باید هرچه زودتر کاری کرد و با برنامه‌ریزی، چتری ایجاد شود تا از متخصصان و پزشکان حمایت شود. تاکنون جامعه پزشکان، نمایندگان مجلس و رسانه به‌طور مکرر به این مسئله پرداخته‌اند اما باید دید در مقام اجرا چه نتایجی حاصل می‌شود.