آگاه: کار کوچکی نبود. عرفات با سال‌ها سابقه مبارزه علیه اشغال‌گری صهیونیست‌ها در نهایت تفنگش را زمین گذاشت و با به‌رسمیت‌شناختن اسرائیل و به‌ازای آبنبات کوچک کرانه باختری، درّ غلتان فلسطین را به صهیونیست‌ها بخشیده بود. مهم‌ترین اولویت و مسئله امنیتی و حیاتی صهیونیست‌ها از میان برداشته شده بود. حالا رژیم به‌عنوان گل سرسبد میلیتاریستی غرب و ایالات‌متحده در غرب آسیا می‌توانست نفسی چاق کند و به ماموریت‌ها و حلقات بعدی پروژه استعماری غرب در منطقه بپردازد. 
به تعبیر و نظر بسیاری از تحلیل‌گران، کار و موضوع فلسطین تمام‌ و حل‌شده بود. حالا تقریبا ۳۱سال از ۲۲شهریور ۱۳۷۲ و امضای اسلو در محوطه کاخ سفید می‌گذرد. مقایسه وضعیت امروز منطقه و رژیم صهیونیستی و موضوع فلسطین با آن چیزی که در شهریور ۱۳۷۲ تصور شده بود به‌خوبی می‌تواند نشان دهد که طی سه دهه اخیر دست کدام جریان در منطقه بالاتر آمده و صعود کرده و قدرتمندتر شده و کدام جریان رو به افول رفته. سه دهه قبل جمهوری اسلامی ایران تازه از جنگی ویرانگر بیرون آمده و مشغول رتق و فتق امور داخلی و بازسازی بود. تصور خیلی‌ها آن بود شعله ایران انقلابی که چهار سال قبل بنیانگذارش را هم از دست داده و حالا هم درگیر بازسازی ویرانه‌های جنگ بود سرد شده است. 
بخش‌ مهمی از اراضی جنوب لبنان در اشغال صهیونیست‌ها بود و آنها حرف اول را در لبنان می‌زدند. مقاومت فلسطینی به رهبری سازمان آزادی‌بخش فلسطین و یاسر عرفات هم که در محوطه کاخ سفید اسلحه زمین گذاشت و با صهیونیست‌ها دست دوستی داده بود. همه چیز وفق مراد غرب، رژیم صهیونیستی و ایالات متحده بود. حالا ۳۱سال از آن روزها می‌گذرد. صهیونیست‌ها نه‌تنها از جنوب لبنان عقب‌نشینی کرده‌اند که در جنگی ویرانگر در سال۱۳۸۵ حریف مقاومت تازه‌نفس لبنانی هم نشدند. الان هم مقاومت در لبنان به اندازه‌ای ریشه دوانده و قدرت گرفته که صهیونیست‌ها از درگیری مستقیم و گسترده با او پا پس می‌کشند، در عین آنکه لبنانی‌ها روزانه با آنها زد و خورد دارند. 
انگار نه انگار که این همان اسرائیلی است که در ۱۳۸۵ برای انتقام از یک ضربه مرزی و دو نفر تلفات نظامیان خود جنگی خونین با حزب‌الله به راه انداخت. سمت دیگر دوهزار کیلومتر در جنوب سرزمین‌های اشغالی، مقاومت اسلامی یمن دریای سرخ و گلوگاه اقتصاد و تجاری صهیونیست‌ها را می‌فشارد و اخیرا هم سطح حملات خود را به پایتخت رژیم افزایش داده و در غافلگیری محض، تل‌آویو را هدف قرار می‌دهد. در غزه بعد از ۹ماه درگیری و کشتار هنوز مقاومت نفس می‌کشد. این سو در عراق و سوریه هم گروه‌های ریز و درشت مقاومت هر از چندی ضرباتی به رژیم وارد می‌کنند. در نهایت هم سیلی سخت وعده صادق که ازسوی ایران به گوش صهیونیست‌ها نواخته شده و صهیونیسمی که روزی شعار نیل تا فرات می‌داد در برابر ضربه سنگین ایران ترجیح داد سکوت پیشه کند. 
۳۱سال بعد از تسلیم جریان سازش در منطقه در قالب پیمان اسلو، نظم منطقه به نفع مقاومت به رهبری ایران درحال تغییر است. شعله ایران انقلابی نه فقط سرد نشده بود که حالا بعد از سه دهه گرمای عزت و استقلالش بسیاری از جوامع منطقه را هم گرم کرده، آنقدر که این مرتبه برخلاف یکصد سال قبل دارند نظم و بلوک جدید قدرت در غرب آسیا را خود جوامع منطقه تعیین می‌کنند. مقاومت جواب می‌دهد.