آگاه: صنعت داروسازی در ایران به‌عنوان یکی از ارکان اساسی تامین سلامت جامعه، در دهه‌های اخیر رشد قابل‌توجهی داشته است. بااین‌حال، فرسودگی خطوط تولید و عدم تطابق با فناوری‌های روز جهانی، چالش‌های متعددی را برای این صنعت ایجاد کرده است. در دنیای امروز، تغییرات سریع در نیازهای بازار، ظهور بیماری‌های جدید و رقابت شدید با تولیدکنندگان خارجی، لزوم نوسازی و به‌روزرسانی خطوط تولید دارو را بیش‌ازپیش ضروری کرده است. نوسازی خطوط تولید نه‌تنها به بهبود کیفیت محصولات و افزایش بهره‌وری کمک می‌کند، بلکه امکان تطابق با استانداردهای بین‌المللی و تامین نیازهای روزافزون جامعه را فراهم می‌سازد. همچنین، باتوجه‌به سرمایه‌گذاری‌های کلان در حوزه تحقیق و توسعه، این اقدام می‌تواند به خلق نوآوری‌های جدید در تولید دارو و بهبود فرآیندهای تولیدی منجر شود. از سوی دیگر، نوسازی خطوط تولید می‌تواند به کاهش هزینه‌های تولید و افزایش رقابت‌پذیری در بازارهای داخلی و خارجی کمک کند؛ به‌ویژه در شرایط تحریمی که واردات دارو با مشکلاتی روبه‌رو است، تقویت تولید داخلی از طریق نوسازی خطوط تولید ضرورت ملی به شمار می‌رود؛ بنابراین، باتوجه‌به پتانسیل‌های موجود در صنعت داروسازی ایران، نوسازی خطوط تولید به‌عنوان یک راهبرد کلیدی برای ارتقای کیفیت، بهره‌وری و توانمندی این صنعت محسوب می‌شود.  با وجود مزایای به‌روز بودن خطوط تولید دارو، بسیاری از تولیدکنندگان از فرسودگی خطوط تولید صنعت داروسازی کشور خبر می‌دهند. عبده‌زاده، رییس صندیکای صنایع داروهای انسانی درباره عمر ماشین‌آلات ساخت دارو می‌گوید: تجهیزات و ماشین‌آلات داروسازی هر ۱۰سال یک‌بار مستهلک می‌شوند، این در حالی است که عمر ماشین‌آلات دارویی موجود در کشور، به‌طور میانگین بین ۲۰ تا ۳۰سال است؛ البته این موضوع به قدمت شرکت سازنده دارو نیز بستگی دارد. وی درباره مضرات فرسودگی تجهیزات و ماشین‌آلات داروسازی در کشور می‌افزاید: مستهلک بودن صنعت تولید دارو باعث تامین ناپایدار دارو در کشور می‌شود و کیفیت محصولات تولیدشده را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد.
رییس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی به ارائه مثالی در زمینه نوسازی صنعت دارو پرداخته و می‌گوید: در سال‌های گذشته شاهد مشکلات ناشی از فرسودگی ماشین‌آلات تولید دارو بودیم، زمانی که یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های سازنده سرم در کشور برای بازسازی خط تولید خود اقدام کرد، مجبور به تعطیلی موقت بخشی از کار خود شد و درنتیجه سرم در کشور با کمبود مواجه شد. منتجبی، مدیرعامل یک شرکت دانش‌بنیان درباره نوسازی صنعت دارو گفت: شرکت‌هایی که قدمت آنها به دهه‌های قبل می‌رسد مجبور به نوسازی و بازسازی خطوط تولید دارو هستند اما بحران نقدینگی اجازه نوسازی به شرکت‌ها را نمی‌دهد. وی افزود: پس از اصلاح سیاست‌های ارزی دارو، بحران نقدینگی شدیدی در صنعت داروسازی ایجاد شده است که نیاز به تصمیم‌گیری کلان دارد و شرکت‌ها نمی‌توانند به‌تنهایی مشکل را حل کنند. چالش‌هایی از قبیل چندنرخی بودن ارز، تحریم بودن بانک‌ها و سختی واردات ماشین‌آلات و مشکلات تخصیص ارز نیز از موانع نوسازی خطوط تولید دارو به شمار می‌رود. در کنار این مسائل، با قیمت‌گذاری دستوری در صنعت داروسازی مواجه هستیم که این موضوع نیز باعث شده که قیمت دارو با تورم موجود در کشور همخوانی نداشته باشد و عملا امکان توسعه خطوط تولید از داروسازان سلب شده است. اگرچه چالش‌های زیادی بر سر راه نوسازی خطوط تولید دارو وجود دارد اما باتوجه‌به فرسودگی شدید بسیاری از ماشین‌آلات ساخت دارو، این موضوع یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر است که باید با اتخاذ راهکارهایی، در اولویت دولت و شرکت‌های تولیدکننده دارو قرار بگیرد. محمدی، فعال حوزه دارو درباره راهکارهای نوسازی خطوط تولید دارو در کشور می‌گوید: باید تسهیلات با فرصت تنفس به شرکت‌ها داده شود تا تولیدکنندگان دارو بتوانند ماشین‌آلات و تجهیزات موردنیاز خود را خریداری کنند. وی می‌افزاید: نوسازی صنعت دارو مستلزم این است که قیمت‌گذاری داروهای تولیدشده به نحوی باشد که قیمت ماشین‌آلات وارد شده و نوسازی خطوط تولید دارو را تا حدی پوشش دهد اما به‌دلیل اینکه خریدار دارو دولت و بیمه‌ها هستند، قیمت‌گذاری دارو باید ازسوی سازمان غذا و دارو، به‌صورت ساختارمند و در تناسب نسبی با نرخ تورم کشور انجام شود. همچنین برای اینکه افزایش قیمت ناشی از تورم در حوزه دارو به بیماران تحمیل نشود؛ قیمت‌گذاری داروها باید از ابتدای سال و همراه با پیش‌بینی بودجه موردنیاز برای بیمه‌ها انجام شود تا در عین اینکه صنعت داروسازی بازسازی می‌شود مردم و بیماران نیز متضرر نشوند.
فرسودگی خطوط تولید دارو علاوه‌بر به‌خطرانداختن دسترسی پایدار به داروها، می‌تواند تاثیرات جدی بر صادرات داروهای ایرانی نیز داشته باشد، زیرا از سویی فرسودگی تجهیزات و خطوط تولید ممکن است به کاهش کیفیت داروها منجر شود.
محصولات با کیفیت پایین نمی‌توانند استانداردهای بین‌المللی را برآورده کنند و بنابراین امکان صادرات آنها کاهش می‌یابد. همچنین تجهیزات فرسوده ممکن است منجر به تاخیر در تولید و توزیع محصولات شوند و این تاخیر می‌تواند باعث ازدست‌رفتن فرصت‌های صادراتی شود. عبده‌زاده، رییس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی درباره تاثیر فرسودگی صنعت داروسازی بر میزان صادرات دارو گفت: هدفگذاری در برنامه هفتم توسعه برای صادرات دارو برابر با یک میلیارد دلار است، درحالی‌که صادرات دارو وابسته به نوسازی و بهسازی صنعت دارو است و درصورت رسیدن به این مهم می‌توانیم رشد خوبی در صادرات دارو داشته باشیم.