آگاه: پسماندهای الکتریکی والکترونیک به تمامی تجهیزاتی اطلاق می‌شود که مصرف‌کنندگان این وسایل آن را دور می‌ریزند. این تجهیزات دستگاه‌های خانگی بزرگی مانند یخچال، فریزر، ماشین لباسشویی، ماشین ظرفشویی، اجاق گاز و... همچنین دستگاه‌های خانگی کوچک نظیر جاروبرقی، اتو، سرخ‌کن، انواع سشوار و... را شامل می‌شود. 
تجهیزات مخابراتی و رایانه‌ای، انواع لامپ‌های روشنایی، ابزارهای فنی برقی و الکترونیک، اسباب‌بازی‌ها و سرگرمی‌ها، بازی‌های کامپیوتری و وسایل جانبی آن‌ها، ابزارهای پزشکی (به‌جز مواردی با آلودگی‌های عفونی که از جمله پسماندهای ویژه پزشکی محسوب می‌شوند)، ابزارهای اندازه‌گیری و دستگاه‌های خودکار ارائه خدمات نیز از جمله انواع پسماندهای الکتریکی و الکترونیک است.
پایش پسماندهای الکترونیک در جهان، از تولید سالانه بیش از ۴۱میلیون تن زباله الکترونیک در جهان حکایت دارد و در این میان سهم هر ایرانی در تولید این زباله‌ها حدود چهار تا هفت کیلوگرم است. توسعه تولید محصولات الکترونیک در جهان چالش پسماندهای الکترونیک و دورریزی آنها را به دنبال دارد و این زباله‌های الکترونیک به‌دلیل ترکیبات خطرناک، آلودگی‌های زیست‌محیطی بسیاری را تولید می‌کنند که در این میان، تجهیزات حرارتی و الکترونیک بیشترین سهم را در تولید و دورریز پسماندهای الکترونیک جهان به خود اختصاص داده‌اند. براساس بررسی‌های صورت‌گرفته، در سال۲۰۱۴ بالغ بر ۴۱.۸میلیون تن پسماند الکترونیک در جهان تولید شده که اروپا بیشترین سهم را در تولید و دورریز این زباله‌ها به خود اختصاص داده است. هم‌اکنون تنها چهارمیلیارد نفر از مردم جهان تحت پوشش قوانین ملی مرتبط با پسماند الکترونیک هستند و این به معنای آن است که از هر هفت نفر در دنیا چهار نفر تحت پوشش این قوانین قرار دارند. براساس این بررسی‌ها، اروپا بیشترین تولیدکننده سالانه پسماند الکترونیک در جهان با ۱۵.۶کیلوگرم به ازای هر نفر است. پس از اروپا، قاره اقیانوسیه با ۱۵.۲کیلوگرم پسماند به ازای هر نفر و آمریکا با ۱۲.۲کیلوگرم به ازای هر نفر، در رده‌های بعدی دورریزی و تولید پسماند الکترونیک جهان قرار دارند. در این میان قاره آسیا با ۳.۷کیلوگرم به ازای هر نفر و آفریقا با ۱.۷کیلوگرم به ازای هر نفر در تولید زباله‌های الکترونیک سهم دارند. براساس اعلام سازمان حفاظت محیط‌زیست، طبق داده‌های مربوط به اردیبهشت‌ماه امسال ۷.۴۰کیلوگرم زباله الکترونیک در کشور به ازای هر ایرانی تولید می‌شود و بدین معنی است که سهم ایران در تولید پسماندهای الکترونیک از متوسط آسیا بالاتر و تقریبا دوبرابر آن است. طبق تحقیقات انجام‌شده، کشور ایران بزرگ‌ترین بازار مصرف قطعات رایانه را در منطقه دارد اما به‌دلیل نبود فرهنگ بازیافت، وجود ‌پسماند الکترونیک خطر بزرگی برای محیط‌زیست محسوب می‌شود. ‌پسماندهای ناشی از قطعات رایانه‌ای و دستگاه‌های الکترونیک باتوجه‌به خطرهایی که دارند باید به‌صورت جداگانه و با روش‌های علمی حمل سپس دفع و بازیافت شود تا مانع از اثرات مخرب بر محیط‌ زیست و انسان‌ها شود.