آگاه: بسیاری از دیدنی‌های کرمان را بناهای تاریخی تشکیل می‌دهند که از دوره‌های مختلف تاریخی در این خطه به یادگار مانده‌اند. یکی از این بناها در شرق شهر جای گرفته است و با نام‌های گنبد جبلیه، گنبد گبری، گنبد زیگ و گنبد گنج شناخته می‌شود.
گنبد جبلیه با بنای سنگی خود در میان پارکی سرسبز قرار دارد. این اثر با تاریخچه‌ای پرابهام، از دهه۱۳۷۰ شمسی میزبان کتیبه‌ها و سنگ‌های حجاری‌شده تاریخی شده است و با نام موزه سنگ نیز شناخته می‌شود. گنبد جبلیه در آذر سال۱۳۱۶ شمسی، در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. امروزه پیرامون این بنا به فضای سبز بدل شده است و تعداد مجسمه در آن جای گرفته‌اند.
درباره تاریخچه و دلایل ساخت گنبد جبلیه نمی‌توان با قطعیت سخن گفت. برخی معتقدند که این مکان آتشکده یا مقبره یکی از زرتشتیان بوده است و برخی دیگر اعتقاد دارند این مکان مزار سید محمد تباشیری است؛ البته مطلب اخیر را در بعضی کتب تکذیب کرده‌اند.
پژوهشگران اروپایی نظیر هیلن براند این گنبد را متعلق به سلجوقیان می‌دانند ولی این موضوع چندان درست به نظر نمی‌رسد؛ چراکه «جبلی» شکل تغییریافته «گبری» است و طبق قواعد اشتقاق‌های فارسی «گ» به «ج» بدل شده‌ است؛ از این‌رو می‌توان حدس زد قدمت این گنبد به پیش از اسلام بازگردد و از بناهای زرتشتی و گبری بوده است؛ گرچه سبک آن با سبک آتشکده‌ها تطابق ندارد.
برخی احتمال داده‌اند که گنبد جبلیه با قدمتی که به اواخر دوره ساسانی برمی‌گردد، اوایل اسلام تعمیر و مرمت شده‌ است؛ البته حالت دیگری نیز وجود دارد و آن اینکه در اوایل اسلام، با الهام از معماری ساسانی بنا شده است. این بنا در دوره‌هایی (ازجمله دوره سلجوقی، به دستور محمد بن‌الیاس) مورد تعمیر قرار گرفت. عکس زیر ازسوی کنسولگری انگلیس از گنبد جبلیه در ۱۱۰سال پیش گرفته شده است و نشان می‌دهد بنا در کنار یک تپه احداث شده است. احتمالا همین امر از دلایل سالم ماندن آن از سوانح طبیعی نظیر سیل بوده است.
گنبد هشت‌ضلعی جبلیه تماما از سنگ است و عرض پی آن در پایه به سه متر می‌رسد. در هشت طرف آن، هشت در به عرض دومتر قرار گرفته است که اخیرا برای استحکام بنا و جلوگیری از تخریب، درگاه‌ها را با سنگ مسدود کرده‌اند و فقط یکی را باز گذاشته‌اند. مصالح به‌کاررفته در دیوارها شامل سنگ لاشه با ملات گچ از بیرون و آهک از داخل می‌شود. می‌گویند در ساخت گنبد جبلیه به‌جای آب، از خاکستر، تخم‌مرغ و شیر شتر استفاده شده‌ است و مورخان و معماران دلیل استحکام بنا را همین امر می‌دانند؛ البته صحت این مطلب دقیقا به اثبات نرسیده‌ است.
سر پرسی سایکس در کتاب هشت سال در ایران می‌نویسد: از قبرستان که رد می‌شوید، یک ساختمان هشت‌ضلعی سنگی خواهید دید که گنبدی به‌شکل دو هلال بر آن قرار گرفته و قطر داخل آن ۱۸فوت (۵.۵متر) و هر یال آن نیز ۱۸فوت (۵.۵متر) و پوشش آن آجری و منتهی‌الیه آن دایره است. این محل را جبلیه می‌نامند و تنها ساختمان سنگی کرمان همین گنبد جبلیه‌ است.
در پایینی‌ترین بخش یک هشت‌ضلعی واقع شده است که در واقع دیوارهای اتاق هستند. این دیوارهای ضخیم هشت ضلع را تشکیل می‌دهند که در هر ضلع، می‌توان طاق‌نمای بزرگ قوس‌داری را مشاهده کرد. 
میان دیوارهای هشت‌ضلعی و گنبد، دو حلقه واقع شده‌اند که حلقه پایین‌تر به‌صورت شانزده ضلعی و حلقه بعدی دوباره هشت‌ضلعی می‌شود. با بالا رفتن ارتفاع، از قطر بنا کاسته شده است. در لایه پایینی نورگیرها به‌صورت یک در میان در اضلاع کار شده‌اند. در حلقه بالایی نیز روی هر ضلع سه نغول مستطیلی تعبیه شده‌اند.
گنبد را با استفاده از آجر ساخته‌اند. ارتفاع ساقه سنگی گنبد هشت متر است و در وسط آن نورگیری تعبیه کرده‌اند. به‌نظر می‌رسد قرار بوده است این گنبد دوپوش باشد و به دو دلیل این اتفاق نیفتاده است؛ یا یکی از پوش‌ها ازبین‌رفته یا عملیات ساخت پوش دوم ناتمام مانده است. داخل گنبد نیز ظاهرا تزیینات گچبری داشته که قسمت بالای آن ریخته است. قسمت پایین بنا نیز اگر تزییناتی داشته، از بین رفته است.
گنبد جبلیه در سال۱۳۱۶ ازسوی وزارت فرهنگ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و در سال۱۳۸۳ پس از مرمت به موزه سنگ کرمان (گنجینه جبلیه) تبدیل شد. این مجموعه ۱۰۰قطعه از سنگ‌های حجاری‌شده و کتیبه‌ها را از دوره‌های تاریخی مختلف در خود جای می‌دهد.
کتیبه مسجد آبدر اشکان را بر بافت مربوط به بنای مسجدی متعلق به سال۴۲۵ هجری قمری است که به دستور عبدالله بن‌یوسف در دوران آل‌بویه، در تپه موسوم به خمروتی در مزرعه آبدر ساخته شد. کتیبه مذکور به سنگ عصین (رعدوبرق) گردون آبدر شهرت داشت و اهالی اعتقاد خاصی به آن دارند. این کتیبه یکی از قدیمی‌ترین کتیبه‌های موجود در این گنجینه است.
در بین وقف‌نامه‌های سنگی موجود در گنجینه جبلیه، کتیبه وقف آتشکده روستای قناتغستان نیز جالب توجه است. این وقف‌نامه بعد از تخریب آتشکده، توسط کارشناسان سازمان میراث فرهنگی استان کرمان به این سازمان منتقل شد و هم‌اکنون در این گنجینه نگهداری می‌شود. این وقف‌نامه مربوط به سال۱۲۸۲ هجری قمری است.