پس از پایان دوره کودکی، انسان وارد دوران جدیدی می‌شود که با تغییرات جسمی و روحی زیادی همراه است. در دوره کودکی، کودک هویت خود را با پدر و مادر خود تعریف می‌کند اما در دوره نوجوانی او می‌خواهد هویتی مجزا از پدر و مادر خود داشته باشد اما آن را نمی‌یابد که در این دوران با امتحان راه‌های مختلف، سعی می‌کند آن را بسازد. نقش خانواده در این دوران بسیار حائزاهمیت است.

استقلال‌طلبی و بحران «هویت» نوجوانان

آگاه: فرزندان برای گذر از مشکلات و غلبه بر آن نیازمند والدین خویش‌اند. صمیمیت و مهربانی نه‌تنها از اقتدار والدین نمی‌کاهد، بلکه زمینه‌ساز برقراری ارتباط بیشتر و بهتر میان والدین و فرزندان شده و در سایه این ارتباط صمیمانه اطاعت‌ها شکل دیگری می‌یابد و فرزندان بی‌آنکه اجباری در میان باشد، سخنان والدین را پذیرا می‌شوند اما برای این هدف چه باید کرد؟
برای فرزندانتان وقت بگذارید.
شنونده خوبی باشید، اطمینان از این نکته که شما کاملا به سخنان او گوش می‌دهید بسیار مهم است.
او را برای رفتار مثبتش تشویق کنید.
رفتارهای نابهنجار و نامناسب فرزندانتان را بزرگ نکنید.
برای تنبیه فرزندانتان جمع را انتخاب نکنید.
برای تشکر از رفتار خوب و شایسته فرزندتان از عبارت‌ها و کلمات دقیق استفاده کنید.
دقیقا به او شرح بدهید که چه رفتاری را از او انتظار دارید.
با شروع هر حرکت، بروز هرگونه رفتار و برقراری هر رابطه‌ای نظر خود را واضح و دقیق بیان کنید تا پیش از بروز مشکل، مسائل حل شود.
در مقابل کار مثبت یا رفتار شایسته، تشویقی در نظر بگیرید.
اگر فرزندتان اشتباه شما را تذکر داد، عصبانی نشوید.
رفتار شما بهترین آموزگار برای آنهاست.
اگر از شما سوالی می‌پرسد، حتما به او پاسخ دهید.
به رفتارهای او اعتماد کنید. اعتماد و اطمینان سرمنشأ ارتباط صمیمانه است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.