آگاه: اما این روزهای باقیمانده تا پایان سال از یک‌سو خوشحالی و هیجان سال نو و تمام خاطرات شیرین شب‌های عید را در اذهان تداعی می‌کند و از سوی دیگر، شلوغی، ترافیک و تمام دیررسیدن‌های پایان سال را هم به همراه دارد؛ البته نباید از این غافل شد که در شرایط دشوار اقتصادی که این روزها مردم ایران با آن دست به گریبان هستند، هرکس به‌فراخور حال، شغل و وظایف خود، برنامه‌های تا پایان سال را مرور می‌کند و به‌دنبال تامین خواسته‌ها و نیازهای خود و خانواده‌اش است.
دانش‌آموزان و دانشجویان به فکر ایام نوروز، تکالیف، دید و بازدیدها یا سفرها و برنامه‌های تفریحی هستند. برخی هم به‌دنبال بلیت برای بازگشت به شهرهای خودشان. کاسبان و مغازه‌داران هم دنبال تامین اجناس موردنیاز مغازه هستند تا اگر مشتری در این شرایط اقتصادی دستش به جیبش رفت و وارد مغازه آنها شد، دست خالی بیرون نرود که در این آشفته‌بازار یک مشتری هم غنیمت است. بالاخره همین کاسب هم تعهدات مالی و چک‌هایی دارد که باید تا پایان سال پاس کند. کارمندان و کارگران هم ضمن انجام وظایف خود، نیم‌نگاهی به روزهای پیش رو دارند و امیدوارند که در این شرایط اقتصادی، حقوق، مزایا و عیدی خود را در زمانی دریافت کنند که حداقل شب عید، جلوی خانواده خود شرمنده نشوند. 
اما از اینجای سخن با مسئولان، مدیران، کارفرمایان و افرادی است که سازوکارهای مالی کشور، سازمان‌ها، ادارات، کارخانه‌ها و شرکت‌ها و... را در دست دارند. اگر قرار است برای آخر سال که همزمان با روزهای ماه مبارک رمضان شده است، تعهدات مالی خود نسبت‌به کارمندان، کارگران و مزدبگیران خود را ادا کنید، از همین امروز به فکر باشید تا در روزهای پایان سال دست نیروی انسانی یا همان کارمند و کارگرتان خالی نماند و خستگی یک‌سال کار کردن به تنش نماسد. 
درست است که شرایط اقتصادی برای همه سخت شده اما شب عید و همین چند روز نوروز هم دلخوشی خانواده‌های ایرانی است تا در پایان یک‌سال سخت و سنگین بتوانند برای چند روز هم که شده اندکی از فشارهای کاری خود را بکاهند و انرژی دوباره‌ای برای شروع مجدد دوندگی‌های زندگی بیابند. در این وضعیت خدا را خوش نمی‌آید که نان‌آوری در برابر اهل و عیال خود خجلت‌زده باشد.