آگاه: چیزی که این کتاب را جاودانه می‌کند، تجلی حضرت حق است. اساسا هر صفتی را که خداوند داراست در تجلیات او نیز ظهور دارد. در قرآن کریم آمده حضرت نوح(ع) به قوم خود فرمود: رسالت‌های پروردگارم را به شما ابلاغ می‌کنم؛ و من خیرخواهی امین برای شما هستم. وی افزود: آن حقیقتی که می‌تواند برای ما خیرخواهی کند همین قرآن است. قرآن خیرخواهی است که خیانت نمی‌ورزد. ممکن است افرادی که خیرخواهی قرآن را دوست ندارند نتوانند با قرآن ارتباط برقرار کرده و انس بگیرند. حضرت صالح(ع) به قوم خود فرمود: من پیام پروردگارم را به شما رساندم و در حق شما خیرخواهی کردم. اما شما خیرخواهان را دوست نمی‌دارید. اینکه جامعه ما با قرآن پیوند برقرار نمی‌کند به این دلیل است که خیرخواهی قرآن را نمی‌پسندد. نمی‎‌شود که کسی آیات ربا در قرآن را بخواند و به ربا نزدیک شود. اگر این مسئله عادی شده چون جامعه ما خیرخواهی قرآن را دوست ندارد. قرآن، هم راهبری را بلد است و هم خیانت نمی‌کند.
علوی تهرانی با اشاره به آیات سوره بقره عنوان کرد: قرآن می‌فرماید: فتنه از قتل هم بدتر است. فتنه یعنی ایجاد یک فضای غبارآلود که حق و باطل در آن تنیده شوند، به گونه‌ای که تشخیص حق از باطل به‌سختی ممکن باشد. خداوند به پیامبر هشدار داد که به زودی در امت تو فتنه ایجاد می‌شود و راه خروج از آن هم کتاب خداست. قرآن نور است و کسی‌که با این کتاب نورانی مأنوس شود به بی‌راهه نمی‌رود. کار «نور» کاشفیت از ظلمت است.
این استاد حوزه علمیه با اشاره به اینکه اولین گام در انس با قرآن و اهل‌بیت(ع) با آن، تلاوت است گفت: گام دوم «شنیدن» قرآن است. پیامبر(ع) به عبدالله بن‌مسعود فرمودند: برایم قرآن بخوان! من دوست دارم قرآن را از غیر خود بشنوم. در شنیدن اثری هست که در خواندن نیست. فضیل عیاض راهزن بود اما شبی با شنیدن قرائت آیه‌ای از قرآن متحول شد و توبه کرد.
وی افزود: حضرت امیر(ع) فرمودند: ارزش شنیدن یک آیه از قرآن از ارزش کوهی از طلا بالاتر است. وقتی شما آیه خودتان را پیدا کردید، تحول پیدا می‌کنید. به همین دلیل است که فرمود: هنگامی که قرآن خوانده شود، گوش فرادهید و خاموش باشید؛ شاید مشمول رحمت خدا شوید. مورد رحمت خدا قرارگرفتن، همان هدایت‌شدن به آیه اختصاصی شخص است. این معجزه قرآن است. پس در شنیدن قرآن اعجاز وجود دارد.
علوی تهرانی با بیان اینکه راه تدبر در قرآن استفاده از روایت است، گفت: گام سوم در اهلیت پیدا کردن با قرآن «تدبر» در آیات است. خداوند به پیامبر(ع) فرمود: قرآن کتابی پربرکت است که بر تو نازل کرده‌ایم تا در آیات آن تدبّر کنند. راه تدبر در قرآن هم در آیه۴۴ سوره نحل بیان شده است: بر تو این قرآن را نازل کردیم تا برای مردم آنچه را به آنها فرستاده شده بیان کنی. یعنی برای مردم حدیث بگویی. پس راه تدبر در قرآن و فهم آیات این است که باید در کنار آیات، روایات قرار داده شود.
این استاد حوزه علمیه اضافه کرد: چهارمین گام هم «عمل به قرآن» است. این چهار گام به زیبایی در کنار هم چیده شده‌اند. با قرائت و شنیدن بستر فراهم می‌شود؛ و با تدبر هم آمادگی ایجاد می‌شود؛ تا برسد به عمل. مشکل افراد در رابطه با قرآن با خواندن تفسیر حل نمی‌شود، بلکه باید در چهار سطحی که گفته شد با قرآن ارتباط برقرار کرد و مأنوس شد. هر کدام از سه مرحله قبل از عمل را حذف کنید، عمل به قرآن حاصل نمی‌شود! یکی دیگر از اموری که سبب شده ماه رمضان دارای آن فضیلت بی‌نظیر شود بحث لیله‌القدر است. لیله‌القدری که خداوند به پیامبر که علم محض است می‌فرماید: و تو چه می‌دانی شب قدر چیست؟ شب قدر از هزار ماه برتر است. امام باقر(ع) در ذیل این آیه فرمودند: انجام عملی شایسته از قبیل نماز و زکات و کارهای خیر دیگر در شب قدر از انجام همین اعمال در هزار ماه دیگر که شب قدر نداشته باشد بهتر است؛ و اگر خداوند ثواب مومنان را چند برابر نمی‌کرد هرگز به آن نمی‌رسیدند!