طوبی موید-خبرنگار گروه جامعه: چهار روز از امضای طومار ازسوی نمایندگان مجلس مبنی بر ابلاغ قانون حجاب و عفاف نگذشته که دامنه واکنش‌ها به آن شدت می‌گیرد. اوج این واکنش‌ها در فضای مجازی است که مجلس را به خارج‌شدن از گفتمان وفاق ملی و اعمال فشار حداکثری بر دولت متهم می‌کنند.

قانون، مسیر نظم در جامعه

آگاه: در این میان، گروهی نیز از نزدیکی این اقدام به استیضاح عبدالناصر همتی، وزیر اقتصاد برای فضاسازی علیه مجلس استفاده و تلاش می‌کنند با بزرگنمایی شرایط حاکم بر معیشت مردم، اقدام نمایندگان مجلس مبنی بر اصرار بر اجرای قانون حجاب و عفاف را در تقابل با مردم معرفی و اینطور القا کنند که شرایط و بستر لازم اجتماعی برای اجرای قانون یادشده وجود ندارد. این درحالی است که به نظر می‌رسد جامعه بیش از هر زمان دیگری تشنه اجرای قانون حجاب و عفاف است و جلوگیری از گسترش بی بندوباری و بی‌حجابی به مطالبه مردم و خانواده‌ها تبدیل شده است. برای جلوگیری از بی‌بندوباری، فساد، برهنگی و بدن‌نمایی و به‌دنبال درخواست‌های مکرر مردمی و پیام آنها در راهپیمایی ۲۲بهمن، سه‌شنبه گذشته، ۲۰۹نماینده با امضای نامه‌ای خطاب به رییس مجلس شورای اسلامی، خواستار ابلاغ قانون حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب شدند.

به گزارش آگاه؛ از نیمه آذر که لایحه حجاب و عفاف رفت‌وآمدهای مرسوم بین مجلس و شورای نگهبان را از سر گذراند و تصویب شد و شمایل قانون به خود گرفت با اینکه تاکنون به دلایل مختلف به اجرا نرسیده اما در نوع خود رکورددار انواع حواشی ازسوی افراد، گروه‌ها و جریان‌ها شده است. اقدام هفته گذشته نمایندگان مجلس که قرار بود به ابلاغ این قانون منجر شود و دامنه این حواشی را کاهش دهد، خود باعث به‌وجودآمدن موج جدیدی از اظهارات و کنایه‌ها نسبت‌به قانون حجاب و عفاف شده است. به گفته امیرحسین بانکی‌پور، نماینده مجلس متن نامه به این شرح است: 
مقام معظم رهبری: «گاهی ممکن است انسان به نظرش برسد که اگر اینجا بر طبق قانون عمل کنیم مصلحت نباشد در همان‌جا رعایت قانون از رعایت آن مصلحت بالاتر و لازم‌تر است.»
برادر ارجمند جناب آقای قالیباف، رییس محترم مجلس شورای اسلامی سلام علیکم -با احترام به استحضار می‌رساند هنوز خاطره شیرین حرکت شجاعانه و مدبرانه جنابعالی با پرواز بر مقتل سیدالشهدای مقاومت شهید والامقام سیدحسن نصرالله -رضوان‌الله تعالی علیه و حضور دلگرم‌کننده جنابعالی در قلب بیروت زیر باران تهدیدهای رژیم اشغالگر قدس از یادمان نرفته است. امروز اما وضعیت میدان جنگ نرم از میدان جنگ سخت بسی پیچیده‌تر و خطرناک‌تر است. لشکرهای تا دندان مسلح رسانه‌ای با پول‌های هنگفت و کثیف عبری، عربی و غربی درحال بمباران سبک زندگی خانواده ایرانی هستند. این مسئله برای آنها تا جایی مهم است که در بحبوحه جنگ نظامی هم از آن غفلت نکرده و سردمدار رژیم صهیونیستی شعار فتنه‌انگیز زن، زندگی و آزادی را به فارسی تکرار می‌کند تا به خیال خام خویش آتش فتنه‌های گذشته را مجددا روشن کند. هرچند این فتنه‌انگیزی نتیجه نداد، روشن شد دشمن فریبکار با سوءاستفاده از کشف حجاب برخی و مماشات برخی مسئولان با آنها مسیر را برای ورود به مرحله برهنگی آماده کرد. ماجراهای سریالی و مشکوک حوزه حجاب و عفاف، همچون دختر دانشگاه علوم و تحقیقات، کنسرت فرضی و ویلای شمال، ایستادن دختر برهنه روی خودروی پلیس و تولید و توزیع گسترده فیلم‌های سینمایی موهن و بدون مجوز در تقابل با حجاب و عفاف در ایران و در خارج از کشور که گاهی با بودجه و حمایت مستقیم رژیم صهیونیستی تولید و عرضه شده است و برهنه شدن وقیحانه پرچمدار اجیرشده پروژه‌های کشف حجاب و برهنگی در ایران گواه بر این است که باز هم زدن به قلب دشمن و ناامید کردن شیاطین جن و انس چشم دوخته به اقدام و عمل به هنگام و با شهامت ریاست محترم مجلس است. جاری‌کردن مر قانون و ابلاغ هرچه زودتر قانون حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ حجاب و عفاف همان حرکت بصیرانه، شجاعانه و انقلابی است که ضروری و فوری به نظر می‌رسد و می‌تواند تا حد زیادی جلوی آسیب‌های بنیان‌برافکن این جنگ نرم و گسترش فساد خانواده‌سوز را بگیرد. هرچند شرایط خاص در ماه‌های گذشته می‌توانست دلیلی بر تعلیق قانون تلقی‌ شود، پس از سخنان رهبر انقلاب در ۱۹دی سال جاری که فرمودند: «کسانی که در مسئله حجاب و... تصمیم می‌گیرند توجه داشته باشند که ملاحظه خواسته آمریکا، مواضع آمریکا، مواضع صهیونیست‌ها را نکنند و در پی درخواست‌های مکرر مردمی بالاخص در راهپیمایی ۲۲بهمن و طومارهای ارسالی از اقصی‌نقاط کشور و نامه منتشرشده روان‌شناسان، پزشکان، حقوقدان‌ها و طلاب و فضلای حوزه علمیه قم و تولیدکنندگان محصولات حجاب و عفاف انتظار می‌رود حضرتعالی به‌عنوان رییس مجلس با استفاده حداکثری از ظرفیت جلسات سران قوا و شورای عالی امنیت ملی از حرمت و کیان قوه مقننه و حمایت از خانواده در این برهه حساس دفاع کنید و زمینه ابلاغ قانون را فراهم آورید. ما نمایندگان مجلس ضمن تشکر از جنابعالی به‌خاطر توجه به مواضع روشن ولی‌امر مسلمین جهان، به پشتوانه احکام الهی، خون شهدای اسلام و نگرانی قاطبه ملت شریف ایران اسلامی به‌ویژه خانواده‌های معظم شهدا و ایثارگران از وضعیت درحال گسترش فرهنگ منحط برهنگی حمایت خود را از ابلاغ این قانون اعلام داشته و قبل از بروز هر گونه هرج‌ومرج و بی‌قانونی دیگر از جنابعالی تقاضای ابلاغ فوری قانون را داریم.»

قانون از بی‌قانونی بهتر است 

قانون، مسیر نظم در جامعه
حجت‌الاسلام روح‌الله حریزاوی، قائم‌مقام سازمان تبلیغات اسلامی نیز در رابطه با کسانی که به بهانه قانون حجاب و عفاف اصل حجاب را زیر سوال می‌برند به «آگاه» می‌گوید: «مسلما وجود قانون از بی‌قانونی بهتر است. در دنیای امروز برای حفاظت از هر امر ارزشمندی قانون وضع می‌کنند و برای مبارزه با هر ضدارزشی نیز قانون وضع می‌کنند. دلیل برتری قانون نسبت‌به بی‌قانونی به نظم و انسجامی برمی‌گردد که قانون در جامعه ایجاد می‌کند.» وی تاکید می‌کند: «قانون چارچوبی برای رفتارها و روابط اجتماعی فراهم می‌کند که از هرج‌ومرج جلوگیری می‌کند. در بی‌قانونی، همه افراد براساس منافع شخصی خود رفتار می‌کنند که منجر به تضاد و درگیری می‌شود. همچنین قوانین برای حمایت از حقوق و آزادی‌های افراد تدوین می‌شوند. در بی‌قانونی، افراد قدرتمندتر می‌توانند حقوق دیگران را زیر پا بگذارند.»
 
منافع شخصی در برابر منافع عمومی 
این کارشناس مسائل مذهبی خاطرنشان می‌کند: «وقتی قانون اجرا می‌شود، افراد اطمینان دارند که در صورت بروز اختلاف یا مشکل، یک سیستم منصفانه برای حل آن وجود دارد. این اعتماد، همکاری و تعامل بین افراد را افزایش می‌دهد. علاوه بر اینکه قانون باعث می‌شود افراد بدانند چه رفتارهایی قابل‌قبول هستند و چه عواقبی در انتظار نقض آنهاست. این پیش‌بینی‌پذیری باعث می‌شود جامعه از عدالت نسبی برخوردار باشد.»
حجت‌الاسلام حریزاوی درعین‌حال ادامه می‌دهد: «قوانین معمولا برای حفظ منافع جمعی (مثل بهداشت عمومی، محیط‌زیست، ترافیک و ...) وضع می‌شوند. بدون قانون، منافع شخصی ممکن است به منافع عمومی آسیب بزند. مضاف بر اینکه جوامعی که قانون‌مدار هستند، بستر مناسبی برای رشد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی فراهم می‌کنند. بی‌قانونی باعث هدررفت منابع و رکود می‌شود. در مقابل، بی‌قانونی به معنی بی‌نظمی، ناامنی، تضییع حقوق ضعیف‌ترها و گسترش هرج‌ومرج است که مانع پیشرفت جامعه می‌شود.»
قائم‌مقام سازمان تبلیغات اسلامی در بخش دیگری از سخنان خود تاکید می‌کند: «درحال‌حاضر، تعدادی زیادی از کشورها در جهان قوانین و ضوابط مشخصی برای پوشش عمومی دارند، که اغلب براساس ملاحظات فرهنگی و مذهبی‌شان وضع شده و در این کشورها، رعایت پوشش مناسب جامعه، به‌ویژه برای زنان، ضروری یا توصیه‌شده است. وجود قوانین و ضوابطی مشخص برای ظاهر شدن افراد در جوامع و اجتماعات مختلف، ضرورتی عقلی است که اکثرا کشورهای دنیا به آن باور داشته و قوانین و مقرراتی برای آن طراحی کرده‌اند.» به باور وی، باوجود همه تبلیغات و برنامه‌های دشمنان هنوز هم حجاب برای اکثریت جامعه ما یک ارزش محسوب می‌شود و اغلب مردم جامعه از الزام قانونی نسبت‌به حجاب حمایت می‌کنند اما طبیعتا مانند هر قانون دیگری در دنیا این طرح مخالفانی هم دارد که به‌صورت کلی می‌توان آنها را به دو دسته کلی تقسیم کرد: دسته اول به‌خاطر اختلاف مبنایی که با جمهوری اسلامی و شرع مقدس دارند، بدون درنظرگرفتن ضرورت عقلی پذیرفته‌شده پوشش در تحکیم بنیان خانواده و اجتماع، اصولا این قانون را نوعی اجبار مناسک دینی از سوی حاکمیت دانسته و چون آن را مخالف میل و سلیقه شخصی خود می‌دانند با آن مخالفت می‌کنند. اما دسته دوم به لحاظ مبنایی با اصل حجاب مخالفتی ندارند اما اعمال اجباری آن در جامعه به‌صورت قانون را عاملی برای ایجاد شکاف اجتماعی دانسته و خواهان اختیاری بودن هستند، درحالی‌که عدم کنترل حجاب و پوشش موجب پیشرفت یک آسیب اجتماعی شده و باعث شکاف اجتماعی وسیع‌تری می‌شود که جامعه را از دوقطبی باحجاب و بی‌حجاب به دوقطبی برهنه و پوشیده خواهد رساند.

با اسم قانون مشکل دارند
این کارشناس مذهبی می‌گوید: «همان‌طور که اجمالا گفته شد عقلا و به دور از نگاه دینی، حجاب به‌عنوان یک عامل کنترلی و محافظتی در روابط اجتماعی، تأثیر مستقیمی بر کاهش فساد اخلاقی و انحرافات اجتماعی دارد. این امر از طریق ایجاد مرزهای صحیح و هدایت روابط به سمت خانواده، موجب تحکیم بنیان خانواده و کاهش مشکلات اجتماعی مانند طلاق و خیانت می‌شود. بیایید برای پاسخ به دسته اول از مخالفین حجاب، یک جور دیگر به مسئله نگاه کنیم، اگر اسم این قانون را تغییر داده و مثلا بگذاریم «ضوابط پوشش عمومی» به‌نظر شما باز هم این مسائل و حساسیت‌ها وجود خواهد داشت؟ چطور یک شرکت هواپیمایی یا یک شرکت خصوصی می‌تواند برای کارمندانش نوع پوشش خاصی را اجبار کند، اما حاکمیت در کشور ایران نتواند ضوابط و مقرراتی برای پوشش شهروندانش در اماکن و معابر عمومی خود داشته باشد؟ چطور برای حفظ سلامت جسمی افراد جامعه قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی وضع می‌شود و مثلا افرادی که از سرعت مجاز تعیین شده در قانون تخطی می‌کنند جریمه می‌شوند و اکثریت مطلق جامعه هم لزوم وضع این قوانین را می‌پذیرد و به آن تن می‌دهد ولی برای حفظ سلامت روانی جامعه قوانین و مقرراتی وجود نداشته باشد؟ قوانینی که عقل حکم به ضرورت آنها می‌کند و نبودشان منطقا و تجربتا (در کشورهای مختلف) باعث ازهم‌پاشیدگی خانواده و جامعه می‌شود. ضمن اینکه مسئله حجاب در ایران غیر از اینکه یک امر شرعی است، به یک امر سیاسی نیز تبدیل شده است و نماد اقتدار حاکمیت است و تلاش دشمنان جمهوری اسلامی نیز مؤید آن است و به همین دلیل رهبر انقلاب کشف حجاب را حرام سیاسی خواندند.
 

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.