آگاه: اگر جنگ آزمون عزم ملت‌هاست، ایران از دل بحران برخاسته، استوارتر از همیشه پابرجا خواهد بود. اینجا سرزمینی است که سال‌ها در سایه توطئه‌ها قد کشیده و حالا وقتی آسمانش لرزید، زمینش نمی‌لرزد. این رمز اقتدار است؛ نه صرف داشتن سلاح که داشتن ملتی آرام، سپاهی بیدار و نظامی آماده.
حادثه ۲۳ خرداد ۱۴۰۴، یک لحظه‌ نمادین بود. وقتی دشمن، با تکیه بر نفوذ اطلاعاتی عملیات‌ محدودش را آغاز کرد، بسیاری گمان کردند که پایان داستان آغاز شده، اما این پایان داستان آنها بود نه ما! عملیات خنثی‌سازی، ضربتی، دقیق و بدون هیاهو پیش رفت. خطوط نفوذ شناسایی شد و پاسخ ایران، پاسخی از جنس عقل و آتش بود.
«وعده صادق ۳» فقط یک عملیات تلافی‌جویانه نبود. یک بیانیه راهبردی بود در قامت موشک و پهپاد. نه از سر انتقام که از موضع بازدارندگی. بیش از ۱۵۰ هدف حیاتی در سرزمین‌های اشغالی، به دقت نشانه گرفته شدند؛ از سامانه‌های پدافندی گرفته تا مراکز فرماندهی نظامی، وزارت جنگ و حتی مراکز سایبری ارتش اسرائیل. پیام روشن بود. اگر حتی لحظه‌ای فکر تجاوز به سر گذراندید، آنچه بر سرتان خواهد آمد، چیزی فراتر از تصور است!
این همه نه از سر قدرت‌نمایی که نتیجه سال‌ها سرمایه‌گذاری هدفمند بر خودکفایی دفاعی بود. ایران امروز واردکننده سلاح نیست. طراح است، سازنده است، صادرکننده است. موشک‌های نقطه‌زن، پدافندهای چندلایه، سامانه‌های راداری و ناوگان سایبری دفاعی، بخش‌هایی از واقعیت این توانمندی‌اند. پشت این سامانه‌ها اراده‌ای است که در اتاق‌های فرمان نیست؛ در دل‌های مردمی است که سال‌هاست آموخته‌اند اگر از خودمان دفاع نکنیم، هیچکس از ما دفاع نخواهد کرد.
صحنه رسانه ملی، در آن روز غبارآلود صحنه دیگری از اقتدار بود. سحر امامی، زنی که در قاب شیشه‌ای ایستاد، انفجار را دید، شاید لرزید اما در ترس نماند. در همان لحظه‌ای که ممکن بود لرزشی در صدایش بیفتد آن را بلندتر کرد. این نه یک واکنش فردی که بازتابی از روح یک ملت بود. ملتی که حتی گوینده‌اش در قاب تلویزیون هم می‌داند که دشمن اگر بتواند، از میکروفون تا موشک را هدف خواهد گرفت. ولی او ایستاد چون صدای یک ملت ایستاده بود.
رهبر انقلاب سال‌هاست بر اصل بازدارندگی فعال تاکید می‌کنند. نه جنگ‌طلبی، نه انفعال. بلکه حضور مقتدر در میدان و امروز آن منظومه فکری به یک سیاست دفاعی جامع تبدیل شده است. دفاع چندلایه، جنگ ترکیبی، هوشمندسازی دفاع و اتکای کامل به ظرفیت‌های بومی. این همان مفهومی است که ایشان آن را «دفاع مستقل و خودبنیاد» نام نهاده‌اند؛ نه مایوس از دیگران و نه مرعوب دشمن.
در برابر این اقتدار، اسرائیل منزوی‌تر از همیشه است. حتی آمریکا هم جرئت نکرده مستقیما پشتش بایستد. اروپا در سکوت مطلق فرورفت و ملت‌هایی در منطقه که شاید تا دیروز بیمناک بودند، حالا می‌دانند که معادله قدرت تغییر کرده. جبهه مقاومت دیگر تنها یک شعار نیست؛ یک واقعیت میدانی است، با ایرانی در جایگاه رهبری.
روایت این حقیقت‌ها، رسالت امروز ماست. دشمن در میدان رسانه می‌کوشد تصویر وارونه‌ای ارائه دهد. ایران را ضعیف، خشمگین و بی‌پشتوانه نشان دهد و خودش را مظلوم. اما واقعیت بر پرده‌های دروغ نمی‌ماند. مردم ما، سحر امامی‌ها را دیده‌اند و دشمن سحر موشک‌های ما را تجربه کرده است.
در این میدان، قلم هم‌سنگر سلاح است. ما وظیفه‌ داریم این روایت را به گوش جهانیان برسانیم. نه با هیجان که با حقیقت و برای بیدارکردن دوستان. ایرانِ امروز، ایرانِ قوی است. چون سلاح دارد؟ نه! بلکه چون اراده دارد. چون ملتی دارد که اهل سکوت نیست. چون رسانه‌ای دارد که حتی در انفجار، صدا را قطع نمی‌کند. چون فرماندهی دارد که جنگ را نه تحمیل می‌کند، نه نادیده می‌گیرد. چون اعتقاد دارد که در این میدان، پیروزی از آن حقیقت است، نه فریب.