آگاه: خبر مهم دیروز از نگاه نگارنده همین چند خط بالاست که خواندید. اگر چه امروز بیستمین روز مهرماه است و به عبارت دیگر ۲۰ روز از پاییز را پشت سر گذاشته‌ایم اما حال و هوای تهران و بیشتر شهرهای کشور همچنان تابستانی است و اگر نزدیکای غروب تا صبح روز بعد کمی دمای هوا فروکش نکند، به اعتبار برگ‌های تقویم نمی‌توان گفت که در فصل برگ‌ریزان هستیم. اما تابستان را هم با وجود ناترازی انرژی و به عبارت دیگر قطعی برق پشت‌سر گذاشتیم. ماجرای آب و تمام کمبودهایش هم که نقل محافل خانوادگی و کارشناسی کشور شده است و همه درباره چرایی وضعیت فعلی می‌پرسند که خود حدیثی مفصل است. 
حالا هم اگرچه سرما شروع نشده اما باید به فکر ناترازی دوباره انرژی و البته این بار کمبود گاز بود که اگر تجربه سال‌های قبل تکرار شود، باز هم باید مازوت به نیروگاه‌های برق رساند و هوا را خفه کرد تا چراغ خانه‌ها روشن بماند و چرخ صنعت بگردد. البته اگر همان هوای خفه و آسمان خاکستری، نفس مردم را حبس نکند که بعید به نظر می‌‎رسد این‌طور نشود.
اما سوال مهم این است که قرار است چرخه تجربیات تلخ و گزنده و کمبودهای همیشگی تا کی تکرار شود؟ در شرایطی که مشکلات اقتصادی و معیشتی گریبان مردم را به شدت گرفته است و سرپرستان خانواده‌ها با وجود تورم وحشتناک در بخش خوراکی و مسکن، درگیر تامین یک لقمه نان حلال برای خانواده‌های‌شان هستند، نباید فکرشان درگیر قطعی آب، برق و گاز در سرد و گرم روزگار باشد.   
آقایان مسئول باید حواس‌شان باشد که مردم ایران همچنان اعتقاد دارند که در کشوری با تمام منابع عظیم خدادادی زندگی می‌کنند و حداقل خواسته‌شان این است که با وجود این منابع عظیم انرژی نباید دچار مشکل شوند اما متاسفانه می‌شوند و حالا این سوال به وجود می‌آید: چرا و چگونه، کدام افراد یا مسئولان، در چه دوره‌هایی در انجام وظایف خود کوتاهی کرده‌اند که حالا شاهد چنین وضعیتی در کشور هستیم؟ 
مردم امید دارند و به درگاه خدا استغاثه و دعا می‌کنند که آسمان، برف و باران رحمت خود را بر سر مردم نازل کند، اما مسئولان هم باید به فکر باشند که برای روزهای آتی یک‌بار دیگر برای صرفه‌جویی‌های گسترده، متوسل به دامان مردم نشوند. اگرچه مردم همیشه، در همه امور پای کار کشور بوده‌اند و بارها ثابت کرده‌اند که برای ایران از جان مایه می‌گذارند، اما همین مردم نیز اعتقاد دارند که اگر نظارت درست و محکمی بر انجام امور محوله در حوزه کاری مسئولان و مدیران میانی تا ارشد می‌شد و تاکید بر اجرایی و محقق شدن اسناد بالادستی کشور وجود داشت، الان کمبودهای فعلی در حوزه انرژی و حتی دیگر مایحتاج مردم وجود نداشت. در این شرایط دیگر مردم مجبور نبودند غیر از نگرانی تامین معیشت و گذران روزگار، به فکر خرید موتوربرق، مخزن آب و کپسول گاز باشند.