به گزارش آگاه: به نقل از هلث دی نیوز، این مطالعه بر روی بخش مهمی از آناتومی مفصل ران به نام گردن فمور متمرکز شد.
محققان فنلاندی دریافتند که افراد ۷۰ تا ۸۵ ساله عمدتاً بی تحرک پس از یک برنامه ورزشی طولانی مدت، استحکام استخوانی در گردن فمور را حفظ کرده یا به دست می‌آورند.
کلید آن، شدت و فشار فعالیت بدنی بود. به عنوان مثال، افرادی که در حال دویدن یا پیاده روی تند بودند، بسیار بیشتر از افرادی که با سرعت عادی راه می‌رفتند، سود می‌بردند.
«تولی سومینن»، یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه یوواسکیلا فنلاند، گفت: «حتی در دهه ۷۰ و ۸۰ زندگی، افزودن این نوع فعالیت به برنامه روزانه به راحتی انجام می‌شود.»
وی در ادامه افزود: «این امکان وجود دارد که فعالیت‌های با شدت بالا را در زندگی روزمره خود، مانند پیاده‌روی سریع و بالا رفتن از پله‌ها اضافه کنید. ضربه‌های پرش مانند را نیز می‌توان بدون پریدن واقعی با بالا بردن نوک انگشتان پا و سپس پایین آمدن روی پاشنه‌های پا به دست آورد.»
همانطور که فعالیت بدنی با افزایش سن کاهش می‌یابد، تراکم و یکپارچگی استخوان نیز کاهش می‌یابد. اما آیا می‌توان شدت آن را متوقف یا کُند کرد؟
برای پی بردن به این موضوع، محققان ۲۹۹ مرد و زن ۷۰ ساله و بالاتر را که عمدتاً بی تحرک بودند، در یک برنامه یک ساله متمرکز بر تمرینات قدرت عضلانی، استقامت، تعادل و انعطاف پذیری شرکت دادند.
این برنامه آسان شروع شد و به سمت فعالیت‌های شدیدتر پیش رفت و میزان و شدت فعالیت بدنی قبل و بعد از شش ماه تمرین پیگیری شد.
تیم فنلاندی همچنین از فناوری پیشرفته اشعه ایکس برای ردیابی تراکم استخوان و خواص ساختاری گردن فمور مفصل ران استفاده کرد.
این تیم گزارش داد: «فعالیت بدنی متوسط و شدید روزانه بیشتر با کاهش کمتر تراکم معدنی استخوان در گردن فمور مرتبط بود».
سومینن گفت: «به عنوان مثال، راه رفتن و دویدن باعث تأثیرات با شدت‌های مختلف می‌شود. ما دریافتیم که ضربه‌هایی که حداقل با پیاده‌روی سریع قابل مقایسه است، با حفظ بهتر تراکم مواد معدنی استخوان مرتبط است.»
منبع: مهر
نظر شما