آگاه: تپه پیرزال در ۶۰کیلومتری جنوب زابل در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد و در سال۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. این تپه در سال۱۴۰۲ از طرف دانشگاه زابل برای آموزش دروس عملی باستان‌شناسی به دانشجویان این رشته در دانشکده هنر و معماری، برای فصل دوم کاوش شد که مهم‌ترین یافته‌های آن، یک سازه معماری متعلق به دوره چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) بود، که شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایه اول این محوطه است.

حسین سرحدی، عضو هیات‌علمی دانشگاه زابل که سرپرستی دومین فصل کاوش آموزشی دانشگاه زابل در تپه پیرزال سیستان را به عهده داشت، گاه‌نگاری محوطه پیرزال را بر اساس یافته‌های سطحی، به دوره IV شهر سوخته نسبت داده است، درباره جزئیات کشف بقایای معماری متعلق به دوره چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) توضیح داد: این معماری شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایه اول این محوطه است. این خانه متشکل از تعدادی اتاق در حاشیه جنوبی یک حیاط مرکزی است. او اضافه کرد: کاوش‌های اخیر بیانگر وجود یک کوچه است که احتمالا این ساختمان را به ساختمان‌ها یا خانه‌های دیگر مرتبط می‌کرده است. بقایای این کوچه در ضلع شمالی کارگاه ۳ نشان‌دهنده توسعه ساخت‌وساز در دوره آخر عصر مفرغ سیستان است.

در این فصل که کارگاه شماره۳ به ابعاد ۱۰ در ۱۰ متر کاوش شد، سفال‌هایی متعلق به حدود ۴۳۰۰سال پیش، اشیای گلی شامل پیکرک‌ها و اشیای شمارشی نیز کشف شد. باستان‌شناسان همچنین اشیائی را در ارتباط با مدیریت کالا و نظام دادوستد محلی کشف کرده‌اند که استقرار در این مکان را با سایر محوطه‌های اطراف برقرار می‌کرد. این کالاهای مبادلاتی به گمان باستان‌شناسان، شامل ظروف سنگی، جانورانی همانند گاو، گوسفند و گندم و سایر ملزومات زندگی در آن دوران بوده است. به نظر آنها، مبادله اشیای سنگی همچون پیکَرَک‌ها و ظروف مرمرین در این تپه از رونق خوبی برخوردار بوده است.

سرحدی درباره اهمیت این تپه باستانی گفت: بنا به یافته‌های سطحی، به نظر می‌رسد «پیرزال» یکی از بزرگ‌ترین تپه‌های متعلق به فاز انتهایی عصر مفرغ سیستان است که تاریخ و کیفیت آن هنوز از مسائل مورد بحث باستان‌شناسی جنوب‌شرق ایران به شمار می‌رود.