پانزدهم خردادماه بود که «بشیر بی‌آزار» فعال رسانه‌ای و مدیر سابق دفتر موسیقی و سرود سازمان صداوسیما که در فرانسه حضور داشت ازسوی پلیس این کشور احضار و بدون ذکر دلیل و توضیح بازداشت شد.

گوانتاناموی فرانسوی

آگاه: در ابتدا دلیل بازداشت و محکومیت این فعال رسانه‌ای مشخص نشد اما برخی گمانه‌زنی‌ها حاکی از آن بود که بی‌آزار به‌دلیل فعالیت‌های ضد صهیونیستی در شبکه‌های مجازی، بازداشت شده است. این فعال رسانه‌ای همچنین با انتشار مطالب مختلفی در فضای مجازی تلاش بر افشاگری علیه رسانه‌های صهیونیستی فارسی‌زبان نیز کرده بود. بشیر بی‌آزار در آخرین پست خود در فضای مجازی قبل از بازداشت در فرانسه این‌گونه نوشته بود: «هفته گذشته فرصتی پیش آمد تا در نشستی در سازمان ملل، درباره تحریم‌های ایران، جنایات اسرائیل و بی‌خاصیتی سازمان ملل صحبت کنم! و جالب اینکه هر سخنرانی بیشتر علیه اسرائیل حرف می‌زد، بیشتر توسط حضار تشویق می‌شد! صهیونیست‌ها، هیچ‌گاه تا این حد تنها، منفور، شکست‌خورده و ذلیل نبوده‌اند!»

تلاش‌های دیپلماتیک برای آزادی بی‌آزار
از همان روز بازداشت غیرقانونی بشیر بی‌آزار شهروند ایرانی ازسوی پلیس فرانسه، تلاش‌های دیپلماتیک برای آزادی او آغاز شد. در همین راستا در روز ۱۷خرداد علی باقری، سرپرست وزارت امورخارجه کشورمان در تماس تلفنی با محمد امین‌نژاد، سفیر جمهوری اسلامی ایران در پاریس، آخرین وضعیت او را مورد پیگیری قرار داد. باقری بر اهمیت تداوم پیگیری همه‌جانبه سفارت کشورمان از مراجع ذی‌ربط دولت فرانسه و ارائه حمایت حقوقی و کنسولی لازم به‌منظور آزادی هرچه سریع‌تر این شهروند و بازگشت وی به کانون خانواده‌اش تاکید کرد.
چند روز پس از آن، کاظم غریب‌آبادی، معاون امور بین‌الملل قوه قضاییه و دبیر ستاد حقوق بشر کشورمان، در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس از آخرین وضعیت پرونده بشیر بی‌آزار خبر داد و نوشت: تصمیم غیرقانونی و مغایر حقوق بشر دادگاه فرانسه، اخراج بشیر بی‌آزار ظرف ۲۸روز است. نکته قابل تامل آنکه با وجود اینکه بلیت برگشت برای بشیر بی‌آزار این تبعه ایرانی فراهم شده بود و خروج او از فرانسه با مانعی روبه‌رو نبود اما فرانسه همچنان به بازداشت خودسرانه این تبعه ایرانی ادامه می‌داد؛ امری که با موازین حقوق بشر در تناقض آشکار بود و ایران آن را محکوم کرد. در روز سوم تیر، غریب‌آبادی، دبیر ستاد حقوق بشر کشورمان درباره آخرین وضعیت بشیر بی‌آزار، شهروند ایرانی بازداشت‌شده در فرانسه توضیحاتی ارائه کرد و گفت: ما بر این باوریم که بشیر بی‌آزار، بی‌گناه در بازداشت به سر می‌برد. دبیر ستاد حقوق بشر با بیان اینکه فرانسوی‌ها اعلام کرده بودند که بی‌آزار باید ظرف ۲۸روز از فرانسه اخراج شود، گفت: اکنون تقریبا ۲۰روز است که بی‌آزار در بازداشت است و این قابل درک نیست که چرا فرانسوی‌ها می‌خواهند وی را تا روز آخر در بازداشت نگه دارند؛ فرانسوی‌ها می‌توانستند هرچه سریع‌تر بی‌آزار را به ایران بازگردانند.
براساس اعلام غریب‌آبادی، اخراج بی‌آزار از منظر حقوق بشری با سوال و اشکال مواجه است؛ چراکه وی، همسر و فرزندش در فرانسه در حال تحصیل هستند و جدایی انداختن میان اعضای خانواده یک موضوع ضد حقوق بشری است. باوجوداین، همچنان برای ما جای سوال است که با وجود همه این مسائل، چرا فرانسوی‌ها می‌خواهند بی‌آزار را تا روز آخر در زندان نگه دارند.
دبیر ستاد حقوق بشر کشورمان در همان مقطع زمانی سوم تیر، درباره پیگیری‌های انجام‌شده در پرونده بازداشت بی‌آزار در فرانسه، اظهار کرد: ما از طریق وزارت امورخارجه با مقام‌های فرانسوی در تماس مداوم هستیم و این موضوع را پیگیری می‌کنیم؛ ما به مقام‌های فرانسوی تاکید کردیم که بشیر بی‌آزار باید هرچه سریع‌تر آزاد شود و پیگیری‌ها در این زمینه در جریان است و امیدوارم این امر به‌زودی محقق شود.
۱۰روز پس از تاکید غریب‌آبادی دبیر ستاد حقوق بشر کشورمان مبنی بر پیگیری‌های مجدانه برای آزادی بی‌آزار، در روز سیزدهم تیر، رحیمی، مدیر روابط‌عمومی دفتر ریاست‌جمهوری از آزادی بشیر بی‌آزار خبر داد و نوشت که وی در مسیر بازگشت به میهن است. بلافاصله، این خبر توسط دبیر ستاد حقوق بشر نیز تایید شد و غریب‌آبادی در توییتی نوشت: آزادی بشیر بی‌آزار که به‌طور غیرقانونی در فرانسه در بازداشت به سر می‌برد، خبر مسرت‌بخشی است. این آزادی را به همسر و فرزندان ایشان تبریک عرض می‌کنم. تلاش‌های دیپلماتیک، حقوقی و قضایی در حمایت از ایرانیان خارج از کشور، به عنوان یک اصل اساسی، ادامه دارد.

طنز تلخی به نام آزادی بیان در غرب!
اما روز گذشته، پانزدهم تیرماه مصادف با برگزاری مرحله دوم انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم، بشیر بی‌آزار ضمن حضور در تالار وحدت و مشارکت در امر انتخابات، طی مصاحبه‌ای با خبرنگاران به تبیین و تشریح دلایلی بازداشت خودسرانه و غیرقانونی خود توسط پلیس فرانسه پرداخت و گفت: به نظرم ارزش دارد که این وقایعی که رخ داده ثبت و ضبط شود و به کسانی که این موارد را نمی‌دانند انتقال داده شود؛ من خودم به شخصه آگاه هستم که در غرب، آزادی بیان و حقوق‌بشر وجود ندارد، ولی در مدت یک‌ماه گذشته که این اتفاقات برای من رخ داد و من در فرانسه زندانی شدم، با یک چهره دیگری از غرب و حکومت غرب آشنا شدم.
بی‌آزار با تاکید بر اینکه در غرب مطلقا به آزادی بیان اعتقادی ندارند، افزود: در غرب به انواع حقوق مردم مطلقا اعتقادی ندارند و تمام آنچه مطرح می‌کنند یک روبناست و پشت آن با آنچه در ظاهر هست کاملا متفاوت است، من شعار نمی‌دهم و این را با گوشت و پوست و استخوانم در این یک ماه گذشته لمس کردم. در فرانسه حتی به وکلای من پاسخ نمی‌دادند، در همین حد که بگویند چه اتفاقی درحال وقوع است. این هنرمند حامی فلسطین با طرح این موضوع که امیدوارم بتوانم اتفاق‌هایی را که از سر گذرانده‌ام به‌صورت مستند ارائه دهم، گفت: فکر می‌کنم این کار وظیفه من است که این اتفاق‌ها را منتقل بکنم.

روایتی عجیب از بازداشت بی‌آزار
بی‌آزار درمورد ماجرای دستگیری‌اش در فرانسه اظهار کرد: یک احضاریه در اول ژوئن به دست من رسید که باید به یک آدرسی می‌رفتم برای بررسی برخی از مدارکم و متن این احضاریه بسیار تند و تیز بود. پیش از این هم سابقه احضار برای من وجود داشت و این موضوع را برای چند وکیل به‌سرعت ارسال کردم. نکته جالب این بود که همه وکلا اولین سوالشان از من این بود که آیا مطلبی در فضای مجازی منتشر کرده‌ای و همه آنها نیز فرانسوی بودند.
این هنرمند کشورمان که حامی فلسطین است و به‌طور غیرقانونی در فرانسه بازداشت شده بود، ادامه داد: پرسش وکلا از من برایم عجیب بود چراکه همه مردم در فضای مجازی فعالیت می‌کنند؛ وکلا از من پرسیدند که آیا درمورد فلسطین و اسرائیل در فضای مجازی اظهارنظر کرده‌ای؟ و من پاسخم مثبت بود و تاکید کردم که همه دنیا درمورد نسل‌کشی در غزه و فلسطین صحبت می‌کنند و من نیز در این رابطه حرف زده‌ام.
بی‌آزار بیان کرد: باور نمی‌کردم که بخواهند من را دستگیر کنند یا به‌خاطر اینکه در فضای مجازی در مورد فلسطین مطلب گذاشته‌ام من را به زندان بیندازند؛ پیش از آنکه وارد اداره پلیسی که من را دستگیر کردند بشوم یک ویدئو ضبط کردم و این ماجرا را توضیح دادم که یک احضاریه دریافت کردم و در حال ورود به اداره پلیس هستم و وکلا گفتند احتمالا به‌خاطر مطالبی است که در فضای مجازی منتشر شده است. قبل از اینکه این ویدئو را در یک پست به اشتراک بگذارم با خودم فکر می‌کردم خیلی بعید است که فرانسه با من برخورد کند و آن پست را منتشر نکردم. وی افزود: از همان لحظه و ثانیه اولی که وارد اداره پلیس فرانسه شدم تحت بازداشت قرار گرفتم و تلفن همراه و تمام وسایل من را گرفتند و بدون هیچ توضیحی من را مستقیم به زندان منتقل کردند و در مسیر زندانی که چهار ساعت به طول انجامید به من برگه‌هایی را دادند و آنجا متوجه شدم که چه اتفاقی افتاده و در آن ۱۰صفحه برگه در کمال ناباوری دیدم که پست‌های من در فضای مجازی در ایکس و اینستاگرام تک‌به‌تک مستند آنها قرار گرفته و تک‌به‌تک آنها را به‌عنوان جرم اطلاق کرده بودند.
این هنرمند کشورمان که حامی فلسطین است همچنین بیان کرد: تک‌به‌تک عناوین مجرمانه من به‌دلیل پست‌های مختلف و حتی به دلیل ری‌توییت کردن یک پست از آقای مهاجرانی راجع به فلسطین بود. به هر ترتیب من را به زندان بردند؛ زندانی زیر نظر وزارت کشور فرانسه در شهری نزدیک مرز لوکزامبورگ که فضایی بسیار سخت‌گیرانه داشت. اسم آنجا بازداشتگاه وزارت کشور بود که از زندان به‌مراتب شرایط سخت‌تری داشت؛ کسانی که آنجا بودند محکومیت‌های طولانی‌مدت داشتند و اظهار می‌کردند که زندان بسیار راحت‌تر از اینجاست.
بی‌آزار استنباط خود از این ماجرا را این‌طور توضیح داد و افزود: تصور می‌کنم هدفشان از بازداشت من ایجاد رعب و وحشت برای سایرین بود که دیگران جرات نکنند نسبت به وقایع فلسطین در فضای مجازی واکنش نشان دهند که البته تا حدودی هم موفق شدند و در ترساندن فعالان فضای مجازی موثر بود. اما حدود ۱۲روز پیش این ماجرا در رسانه‌های فرانسه بازتاب داده شد و نشریه‌های اصلی آنجا مانند لوموند و فرانس۲۴، به آن پرداختند.
وی بیان داشت: بعد از این ماجرا، در جامعه فرانسه صداها بلند شد که چه معنی دارد که به‌دلیل فعالیت در فضای مجازی یک نفر در زندان باشد دولت فرانسه نمی‌توانست این موضوع را توجیه کند، سپس اتهامات را که معمولا در این مواقع وارد می‌کنند مطرح کردند و دریافتند که اگر این بازداشت و زندان ادامه پیدا کند در داخل کشورشان با افکار عمومی به مشکل برخواهند خورد، به همین دلیل بدون مقدمه سه شب گذشته ساعت سه و نیم بامداد ناگهان در سلول من باز شد و چند پلیس به من گفتند که جمع کن. حتی وقتی پرسیدم که کجا می‌رویم پاسخی دریافت نکردم؛ من را با دستبند و پابند وارد ماشین کردند و من را بردند و هیچ‌کس نمی‌دانست که من را کجا می‌برند. دیدم من را به فرودگاه شارل‌دوگل بردند. از آنها خواستم اجازه دهند تا تماس تلفنی بگیرم؛ به این شرط اجازه دادند از تلفن استفاده کنم که فارسی صحبت نکنم و من پذیرفتم و یک دقیقه فرصت دادند تا بازگشتم را اطلاع دهم.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.