آگاه: در ادامه هشت رفتار متمایز کودکان باهوش را مرور می‌کنیم:

۱-سوالات متفکرانه می‌پرسند
برخی کودکان، ذاتا کنجکاو هستند. آنها از سوالات سطحی عبور کرده و در مورد مفاهیم و چیستی «چرا» و «چگونه» سوال می‌پرسند. این شوق به فهمیدن به آنها کمک می‌کند تا به شکلی موثرتر یاد بگیرند و مسائل را از زوایای مختلف بررسی کنند.

۲-سریع با موقعیت‌های جدید سازگار می‌شوند
این کودکان اغلب انعطاف‌پذیر و سازگار هستند. این دسته از بچه‌ها چه از رفتن به یک مدرسه جدید، آشنایی با افراد جدید، چه مواجهه غیرمنتظره با چالش‌ها، از تغییر نمی‌هراسند و راهی خلاق برای سازگاری با آن می‌یابند.

۳-مستقل و منتقد می‌اندیشند
بچه‌های باهوش به‌طور عمقی موقعیت‌ها را تحلیل می‌کنند و ترجیح می‌دهند تا دیدگاه خودشان را شکل بدهند. از به چالش کشیدن خرد متعارف یا بیان دیدگاه‌های خاص خود ابایی ندارند، حتی اگر با نظر جمع مخالف باشد.
 
۴-درک عاطفی و دلسوزانه دارند
بسیاری از بچه‌های باهوش بالا، از هوش هیجانی بالایی برخوردار هستند. آنها می‌توانند عواطف و احساسات خود را مدیریت کرده و همزمان نسبت‌به دیگران عاطفه و دلسوزی داشته باشند. این توانمندی باعث ایجاد روابط قوی و موفق و ارتباطات موثر در آنها خواهد شد.

۵-بر خودانگیزشی و هدف‌گذاری تمرکز می‌کنند
بچه‌های با ضریب هوشی بالا، به‌جای متکی شدن به محرک‌های بیرونی چون جایزه و تشویق، اغلب خودشان با انگیزه درونی روی اهدافشان تمرکز می‌کنند. چه فراگیری یک مهارت یا به سرانجام رساندن یک پروژه، از موفقیت‌هایشان مسرور و مفتخر می‌شوند.

۶-از خلاقیت استقبال می‌کنند
 و خارج از چارچوب معمول می‌اندیشند
این کودکان اغلب از نوآوری و خلاقیت خوششان می‌آید و راه‌حل‌های نوآورانه را برای حل مسائل و انجام امورشان به شکلی غیرمتعارف پیش می‌برند. این خلاقیت تنها به حوزه هنر یا نویسندگی محدود نمی‌شود، بلکه شامل حل تمام مسائل و چگونگی مواجهه با تمام چالش‌های روزانه می‌شود.

۷-از خطاها و اشتباهات درس می‌گیرند
درحالی‌که بسیاری از بچه‌ها از خطا و اشتباه می‌هراسند اما بچه‌های دارای ضریب هوشی بالا، این خطا و اشتباه را به چشم فرصتی برای یادگیری می‌بینند. آنها مسیر خطا و اشتباه را تجزیه و تحلیل می‌کنند، رویکرد خود را به کار می‌بندند و سعی می‌کنند با گزینش راهکاری جایگزین، بر مسئله یا مشکل فائق آیند.

۸-بین یادگیری و بازی، تعادل برقرار می‌کنند
بچه‌های باهوش می‌دانند چطور بین بازی و یادگیری تعادل برقرار کنند. آنها اغلب از بازی و سرگرمی‌ها و علایقشان، فرصت‌هایی برای رشد می‌سازند. آنها این کار را با طراحی مدل‌های بازی، کاووش در مورد کیت‌های علمی یا داستان‌سرایی انجام می‌دهند. آنها از تمام مراحل این اکتشافات و ابداعات لذت می‌برند.