آگاه: اول: چندین سال است که بیشتر مصرف‌کنندگان محصولات کارخانه‌های خودروسازی داخلی مخصوصا دو کارخانه ایران‌خودرو و سایپا از محصول خریداری‌شده خود ابزار نارضایتی می‌کنند. این نارضایتی‌ها عموما از بی‌کیفیتی قطعات مصرفی، کامل و دقیق نبودن فرآیند نظارت کیفی، مصرف بالای سوخت، امنیت پایین خودروها به‌خصوص در سوانح جاده‌ای، نارضایتی از ارائه خدمات نامطلوب در نمایندگی‌ها و نحوه گارانتی خودروهاست. تقریبا برای ما عادت شده است که هرازچندگاهی پرونده نارضایتی مردم از خودروسازها به بهانه‌ای روی میز می‌آید و حتی به کمیسیون‌های مجلس شورای اسلامی کشیده می‌شود، بعد به‌واسطه‌ انتشار خبری سیاسی از داخل یا خارج کشور، همه حواس‌ معطوف به آن حوزه می‌شود و پرونده همان‌طور مفتوح روی میز می‌ماند. در این میان دو گروه سود می‌کنند:
 گروه اول خود خودروسازها که دائم به‌دنبال بهانه‌های ریز و درشت برای افزایش قیمت محصولات به هزار و یک دلیل موجه و غیرموجه هستند و از تصادف روزگار در بیشتر مواقع هم موفق می‌شوند، حال گاهی با تاخیر و گاهی در همان موقع درخواست افزایش قیمت، بدون آنکه تغییری در کیفیت محصولات خود داشته باشند. 
گروه دوم هم جماعت دلال هستند که مابین تولید در کارخانه و خریدار قرار می‌گیرند و همیشه موارد سودهای کلان به جیب می‌زنند، بدون آنکه خود تولیدکننده باشند یا مصرف‌کننده. برحسب تجربه‌های کسب‌شده ظاهرا نمی‌توان این گروه دلال را ساماندهی کرد یا اراده‌ای مبنی بر برخورد با آنها نیست و سودهایی که کسب می‌کنند فراتر از حد انتظار است. 
مسئله خودروسازی و نظام کنترل کیفی و فروش آن در بسیاری از کشورهای دنیا وجود دارد که با نمونه‌پژوهی مناسب می‌توان بسیاری از مدل‌ها و فرآیندها را پیاده‌سازی کرد تا رضایت حداکثری مردم مصرف‌کننده حاصل شود.
دوم: مسئله دیگری که این روزها به‌شدت در جامعه شیوع پیدا کرده است، علاقه به خرید طلا برای حفظ سرمایه است و همین مسئله دلیل به وجود آمدن صندوق‌های معامله طلا در پلتفرم‌های مختلف است. این مسئله جایی نگرانی دارد که مشخص نیست در ازای معامله طلاهای آنلاین چه پشتوانه‌ای وجود دارد؟ اطلاع از بانک مرکزی گواه آن است که برای بسیاری از این معامله‌ها پشتوانه طلا وجود ندارد و فردا روز برای سپرده آنهایی که اقدام به خرید و فروش در قالب پلتفرم‌ها می‌کنند هیچ تضمینی وجود ندارد. خدای ناکرده نباید گسترش این معامله‌ها و پلتفرم‌ها به جایی برسد که تجربه تلخ بعضی از موسسات مالی و اعتباری در صیانت نکردن از سپرده سرمایه‌گذاران دوباره تکرار شود و صدالبته بالارفتن آگاهی مردم نقش مهمی در شکل‌گیری فضاهای معتبر و قابل اطمینان مالی دارد، از آن‌سو نظارت‌های کامل از طرف نهادهای نظارتی نیز امکان سوءاستفاده را از بین می‌برد.‎