آگاه: در روزهای اخیر، جریانی از فعالان جناح اصلاح‌طلب و نزدیک به دولت اعتدال از پزشکیان اعلام دلخوری کرده‌اند که چرا برای پیروزی ترامپ در انتخابات پیام تبریک نفرستاده و این اظهار دلخوری بهانه‌ای برای مطرح کردن مجدد بحث آغاز مذاکرات است. در روزنامه‌های هفته گذشته این جریان، هر روز شاهد بودیم که جلد این مطبوعات به سفیدنمایی و عادی‌سازی مذاکرات پرداخته‌اند. اما آیا این رویکرد واقع‌بینانه است؟
نگاه تحلیلی کلان نشان می‌دهد که مشکل اصلی آمریکا با ژئوپلیتیک ایران است و فراتر از نگرش انقلابی و رهبری جبهه مقاومت توسط جمهوری اسلامی و رهبری آن است؛ ریشه مشکل در سیاست‌های ایالات متحده نهفته است.
آمریکا به‌دنبال حفظ نظم تک‌قطبی جهانی است و چین را رقیب اصلی خود می‌داند. ایران به‌دلیل موقعیت ژئوپلیتیکی‌اش، نقش کلیدی و تعیین‌کننده در این رقابت ایفا می‌کند. یک ایران قوی و توسعه‌یافته، یک کریدور جایگزین برای کریدور موردنظر آمریکاست. 
بنابراین، توسعه و پیشرفت اقتصادی و تکنولوژیک ایران برای آمریکا یک خط قرمز و مخالف منافع راهبردی این کشور است. بدون درنظرگرفتن اینکه در شرایط فعلی قتل‌عام مردم لبنان و فلسطین اساسا کف مشترک و هدف یکسانی نمی‌توان در مذاکره با آمریکا تعیین کرد، در این شرایط، مذاکره با ترامپ چه دستاوردی برای ایران خواهد داشت؟ آیا احیای برجامی که تجربه چندباره نشان داده که عمر کوتاهی دارد یا توافقی جدید که صنعت هسته‌ای ایران را محدود کند، می‌تواند به نفع ما باشد؟ در شرایطی که ایران از نقطه گریز هسته‌ای عبور کرده و آمریکا دیگر به صنعت هسته‌ای ایران اهمیت سابق را نمی‌دهد، چه امتیازی می‌توان به آمریکا داد و چه امتیازی مانده تا ترامپ تحریم‌ها را در ازای آن لغو کند؟ به نظر می‌رسد که در شرایط فعلی، دستیابی به توافق مطلوب برای ایران با آمریکا ممکن نیست.
جملاتی مانند «ترامپ کاسب است و توافق با او آسان است» یا «ترامپ سیاستمدار نیست و می‌توان او را فریب داد»، تنها ساده‌سازی مسئله و خودفریبی است. تنها راهبرد ممکن برای ایران، تمرکز بر توسعه‌ درون‌زا و برون‌گرا، همکاری‌های راهبردی با کشورهای غیرمعاند و قدرت‌هایی مانند چین و روسیه است.
این رویکرد در بلندمدت و بازی با کارت روسیه و چین موجب تقویت موقعیت ایران و فراهم شدن زمینه برای مذاکره‌ موثر در آینده با غرب خواهد شد. پیش از هرگونه مذاکره با آمریکا، ایران باید از طریق اصلاحات داخلی و همکاری با کشورهای قدرتمند خارج از بلوک غرب، قدرت خود را افزایش دهد. تا اکتبر ۲۰۲۵، یک رقابت جدی بین ایران و غرب در عرصه‌های مختلف وجود خواهد داشت. مذاکره موثر با آمریکا تنها پس از عبور از این مرحله و تقویت قدرت ایران امکان‌پذیر خواهد بود.
امروز از نام ترامپ برای ترساندن ایران استفاده می‌شود، حال آنکه خود ترامپ هم از نام ایران واهمه دارد. برای اینکه آمریکا و متحدانش بفهمند بویی که به مشامشان رسیده، بوی کباب نیست، شاید وعده صادق۳ در آستانه یا اندکی پس از ورود ترامپ به کاخ سفید اتفاق بیفتد تا اشتباه محاسباتی دشمن اصلاح شود.