مسعود دهنمکی
-
سازمان هنری رسانهای اوج وارد مرحله جدیدی از فعالیت خود شد
فصل جدید اوج
زهرا بذرافکن- خبرنگار گروه فرهنگ: سازمان هنری رسانهای اوج در پی ایجاد یک ضرورت مبنی بر توسعه مبانی انقلاب اسلامی در ابعاد فرهنگی و هنری آن و شکوفایی آن در عمیقترین لایههای زیستبوم اجتماعی و فرهنگی عمومی ایران پس از وقایع سال۸۸ تاسیس شد. این موسسه حالا حدود ۱۵سال در سطح فرهنگی کشور رشد کرده و نه فقط از این بستر به شرایط امروزینش رسیده است که موجب بالندگی بسیاری دیگر و نیز مجموع شرایط فرهنگی و هنری کشور شده است. حالا مدیر ۱۵ساله این سازمان برای ایجاد شرایط تازهتر در آن، خداحافظی کرده و بعد از او، ساسان زارع، فعال رسانهای هنری در جبهه فرهنگی انقلاب در رأس این سازمان به سرپرستی منصوب شده است.
-
خواب زمستانی سینمای دفاع مقدس
زهرا بذرافکن - خبرنگار گروه فرهنگ: تولد سینمای دفاع مقدس یا سینمای گونه جنگی در ایران به آغاز جنگ تحمیلی هشتساله بازمیگردد؛ زمانی که در واپسین روز شهریور سال۱۳۵۹ جنگی یکطرفه با حمله رژیم بعث عراق به ایران آغاز شد. این گونه سینمایی در آغاز ابزاری برای ادای دین سینماگران برای ثبت و ماندگاری رشادتها و دلاوریهای رزمندگان و مردمان مقاومی بود که مقابل دشمن ایستاده بودند. بعد از آن و بهمرور این گونه سینمایی هویتی یافت که در زمره اصلیترین شاخههای سینمایی کشور قرار گرفت و از سویی از بیشترین مخاطبان و بینندهها در میان مردم برخوردار شد. حالا به مناسبت آغاز هفته دفاع مقدس در این گزارش علاوهبر مروری بر سینمای دفاع مقدس ایران از ابتدای پیدایش، فراز و فرودهای آن در سالهای اخیر داریم.
-
به بهانه انتشار فراخوان پانزدهمین دوره جشنواره مردمی عمار
جشنواره عمار در آستانه بلوغ
زهرا بذرافکن- خبرنگار گروه فرهنگ: جشنوارهای که از سال۸۹ با بنیانگذاری زندهنام نادر طالبزاده کار خود را آغاز کرد و برخلاف آنچه برخی میاندیشیدند، منحل نشد و به حیات خود ادامه داد حالا به ۱۵سالگی رسیده است. جشنواره مردمی عمار ازجمله جشنوارههای فیلم و مستند است که چند سالی است در دیماه مخاطبانش را دور خود جمع میکند. نخستین دوره این جشنواره مردمی در سال۸۹ و در سالگرد حماسه ۹دی ۱۳۸۸ برگزار شد و در آن زمان حدود ۲۰اثر، همزمان در ۳۰نقطه از ایران اکران شدند. در این گزارش علامه بر مروری بر تاریخچه این جشنواره به بهانه رسیدن آن به پانزدهمین دوره، نگاهی بر روند روبهرشد آن در طول این سالها داریم.
-
مانیفست دهنمکی در «اخراجیها ۴» چیست؟
مسعود دهنمکی با گرفتن پروانه ساخت فیلم «اخراجیها۴» درصدد ساخت سری جدیدی از «اخراجیها» است؛ مجموعهای که سالها قبل درباره آن گفته بود: اگر «اخراجیها» باعث این شود عدهای اینقدر عصبانی شوند چرا ادامه پیدا نکند؟
-
در گفتوگوی «آگاه» با علیرضا سبط احمدی، تهیهکننده سینما و تلویزیون مطرح شد
هیچ نظارتی بر امکانات ایمنی عوامل صحنه نیست
الناز برکاتی_ خبرنگار گروه فرهنگ: در یک دهه گذشته، اتفاقات بسیاری سر صحنه فیلم و سریالها رخ داده است؛ وقایعی که برخی اوقات علاوه بر اینکه آسیبهای جدی داشته منجر به مرگ عوامل شده است. این حوادث و وقایع کم نبوده و تلفات بسیاری را هم به همراه داشته است. در مدت اخیر شاهد حادثههای ناگوار در مجموعههای تلویزیونی و سینمایی بودهایم. این بار نیز این حوادث فاجعه دیگری آفرید و دو جوان از دستیاران سریال «رویای نیمهشب» به کارگردانی سعید سعدی در رود بهمنشیر غرق شدند. «علی شیروانی» و «وحید یوسفی» دو جوانی که هزاران آرزو برای خود داشتند اما جان باختند. این مرگ تلخی است که در روزهای گذشته رخ داد، در حالی است که کمتر از سه ماه پیش در آخرین روزهای اسفند، دو جوان هنرور «سید علی نعیمی» و «حمید ظهیری» سر صحنه سریال پرهزینه سلمان فارسی نیز جان خود را از دست دادند و واقعهای دردناک را رقم زدند.
-
گزارش آگاه از کیفیت مسئلهدار سریالهای عیدانه صدا و سیما
۸۰ کیلو عشق و رانت با طعم قورمه سبزی
تقارن بهار طبیت با بهار بندگی موجب شد تا آوازه بهاری نو در صدا و سیما بپیچد. آوازهای که مخاطبان بسیاری به دنبال آن بودند تا در نوروز شاهد شگفتانه بهاری از رسانه ملی باشند اما آنچه که در مقابل دیدگان تماشاگران قرار گرفت چندان دلچسب نبود. با اینکه مدیریان صدا و سیما از مواضع پیشین خود فاصله گرفته و چهرههای نام آشنا به رسانه ملی بازگشتهاند اما خبری از آن بهارِ خاطرهانگیزی که در سالیان گذشته مخاطبان را پای تلویزیون میخکوب میکرد، نبود. انتظار میرفت تقارن دو بهار موجب شود تا شاهد سریالهایی با محتوای غنی و جذاب باشیم اما آنچه که با آن مواجه شدیم چیزی جز کپیهای دسته چندم و آبکی ناموفق نبود.
-
بررسی جایگاه کمدی در مناسبات فرهنگی؛
اجتماعیتر از ملودرام اجتماعی
سینمای ایران از زمستان ۱۳۹۸ با آغاز کرونا و محدودیتهای آن رکود بی سابقهای را تجربه کرد، اما با بازگشت مردم به سالنهای سینما از سال ۱۴۰۰ نخستین و مهمترین نیاز در عرصه سینما احیای قلب نیمه جان آن یعنی اقتصاد بود. با یک بررسی ساده میتوان دریافت که ژانر کمدی در سینمای تجاری ایران و جهان یکی از ژانرهایی است که برگ برنده را در دست دارد.