مراسم تشییع ژاله علو با حضور هنرمندان و علاقه‌مندان او برگزار شد

بدرقه بانوی تئاتر و سینمای ایران به سمت آرامگاه ابدی

پیکر زنده‌یاد ژاله علو با نوای «با ما بودی، بی ما رفتی، چون بوی گل به کجا رفتی» با صدای زنده‌یاد غلامحسین بنان و در کنار محمدعلی کشاورز، خسرو سینایی و مسعود مهرابی روز گذشته (۵دی ۱۴۰۳) به خاک سپرده شد. 

عرضه چاپ هفتادوچهارم «یک عاشقانه آرام» ازسوی امیرکبیر

رمان «یک عاشقانه آرام» نوشته نادر ابراهیمی به‌تازگی به چاپ هفتادوچهارم رسیده که این‌نوبت از چاپ آن ازسوی انتشارات امیرکبیر عرضه شده است.

کتاب «بر جاده‌های آبی سرخ» و مفهومی که هرگز نمی‌میرد

در همه ادوار تاریخی جای جای سرزمین ایران مورد توجه کشورهای اروپایی بوده است؛ چه آن زمان که با کشتی به خلیج فارس می‌آمدند و منابع زیرزمینی و روی زمین را از مردم می‌گرفتند و می‌بردند، چه آن زمان که محققان‌شان می‌آمدند و گوشه گوشه‌اش را می‌گشتند و به بهانه مطالعه تاریخی عتیقه‌ها را از کشور خارج می‌کردند و چه این روزها که ادعای عربی بودن نسبت به خلیج فارس دارند و جزایر سه‌گانه را به کشورهای عربی همسایه می‌بخشند، غافل از آنکه خودشان اینجا نه ملک و املاکی دارند و نه حق مالکیتی.

بروز عشق به وطن در کتاب «با سرودخوان جنگ در خطه نام و ننگ» اثر نادر ابراهیمی

کتابی در ستایش وطن‌پرستی

حانیه اخلاقی- خبرنگار فرهنگی: تا پیش از خواندن کتاب «با سرودخوان جنگ در خطه نام و ننگ‌» هروقت نام نادر ابراهیمی را می‌شنیدم یاد تک جمله‌های عاشقانه و رمانتیکی می‌افتادم که در صفحات مجازی دست به دست می‌شد. جمله‌های رمانتیکی که بیشتر برگرفته از «چهل نامه کوتاه به همسرم» بود و دل‌های خشکِ آدم‌ها را سبز می‌کرد. 

مجدالدین معلمی، مدیر بنیاد کتاب و سرپرست انتشارات امیرکبیر در مصاحبه با «آگاه»:

انجام بزرگ‌ترین انتقال در عرصه نشر کشور

الناز برکاتی_ خبرنگار گروه فرهنگ: حاصل گشوده شدن باب ادبیات جهان به روی جامعه ادبی ایران، ایجاد سبک‌ها و روش‌های جدید در ادبیات داستانی بود. در این میان، آشنایی با نویسندگان بزرگی چون همینگوی، سارتر، کامو و دیگران، کم‌کم نویسندگان جوان را به فکر تغییر در فرم داستان‌نویسی انداخت و این آغازی بود برای خلق و نگارش داستان‌هایی با فرمی نو که متأثر از فرم و ساختار داستان‌های کوتاه غربی به‌ویژه ادبیات داستانی آمریکا بود. این تغییر رویکرد را در میان آثار برخی از نویسندگان آن دوره از جمله نادر ابراهیمی می‌توان دید. اما هنر ابراهیمی این بود که در همین حد و اندازه متوقف نشد.