آگاه: پس از برگزاری مراسم تشییع ژاله علو از مقابل تالار وحدت که با حضور مدیران دولتی و هنرمندان انجام شد، پیکر این بازیگر، دوبلور و گوینده به قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) رسید و در حضور جمعی از مردم علاقه‌مند به این بانوی هنرمند به خاک سپرده شد. مزاری که برای منزل ابدی ژاله علو درنظر گرفته شده بود، در گوشه‌ای از قطعه هنرمندان در کنار آرامگاه مسعود مهرابی، صاحب‌امتیاز مجله فیلم است و در بالای آن هم مزار خسرو سینایی و محمدعلی کشاورز قرار دارد. پیش از مراسم تدفین، نماز میت بر پیکر این هنرمند خوانده شد و از مردم و عکاسان حاضر نیز تقاضا شد که به احترام لحظات خصوصی خانواده از برداشتن عکس و فیلم خودداری شود. پس از خواندن دعای تلقین، آهنگی قدیمی با صدای غلامحسین بنان و با این شعر پخش شد: «همه شب نالم چون نی که غمی دارم، دل و جان بردی اما نشدی یارم، با ما بودی بی ما رفتی، چو بوی گل به کجا رفتی...» همچنین در حین انجام تشریفات خاکسپاری، از حاضران درخواست شد که به پاس یک عمر تلاش ژاله علو در عرصه هنر، یک دقیقه و برای آخرین‌بار او را تشویق کنند.‌ این مراسم در فضایی آرام و صمیمی ازسوی مردم حاضر برپا شد که در آن خودشان ترانه‌هایی از ایرج بسطامی را زمزمه می‌کردند و از برخی چهره‌های فقید هنری و نام‌آور یاد کردند.‌ بهزاد فراهانی، اصغر همت، صفا آقاجانی، شهرام گیل‌آبادی ازجمله حاضران در بهشت زهرا(س) بودند. ژاله علو در قطعه۸۸ هنرمندان بهشت‌زهرا(س)، ردیف۶۴۱ شماره۳۸ به خاک سپرده شد.
ژاله علو سال۱۳۰۶ در محله سنگلج و در خانواده‌ای زاده شد که فرهنگ برایشان بسیار پررنگ بود. پدرش گرچه ارتشی بود ولی ذوق هنری داشت و علاقه‌مند بود دخترش با ادبیات کشور آشنا شود، به همین دلیل از هفت‌سالگی با شروع مدرسه کتاب حافظ، سعدی و شاهنامه برایش می‌خوانده و او را تشویق می‌کرد تا با اشعار بزرگان کشور آشنا شود. او از دانشسرای مقدماتی مستقیما وارد رادیو شد. از سال۲۷ به‌طور جدی‌تری کار خود را در رادیو ادامه داد. اولین نمایش رادیویی‌اش با پرویز خطیبی بود و بعد از آن با مهدی قاسمی، نصرت‌الله محتشم، عزیزالله حاتمی هم همکاری کرد. در همکاری با محتشم، برنامه «داستان شب» را پایه‌ریزی کردند. علو از اولین داستان شب با محتشم کار کرد و پای ثابت نمایش رادیویی شد. با وجود برنامه‌هایی مانند «داستان شب» و نمایش‌های رادیویی، کار رادیو رونق گرفت و او نیز این فضای گرم را خانه خود دید و در کارهای رادیویی پرشماری حضور پیدا کرد. 
او فارغ‌التحصیل دانشسرای مقدماتی تهران (۱۳۲۶) و فارغ‌التحصیل هنرستان هنرپیشگی تهران (۱۳۲۹) بود. آغاز گویندگی رادیو و فعالیت در دوبله او از سال۱۳۳۱ با فیلم «مادر» اسماعیل کوشان به جای عصمت دلکش و بازیگرانی مانند سوفیا لورن، جینالولو برجیدا، گلوریا سوانسون و آلیدا والی و نیز، دوبله کارتون‌های پینوکیو، گربه‌های اشرافی، سیندرلا، زیبای خفته و سفید برفی و هفت کوتوله بود. او سرپرستی و گویندگی فیلم و مجموعه‌های تلویزیونی را نیز با جادوگر شهر زمرد، دور از خانه، سویینی زن اتمی و... تجربه کرد. 
عمده نمایش‌های او عبارت‌اند از: ماری مادلن، شعله، لبخند، مرموز، تلافی، آغامحمدخان قاجار، جاسوسه، توپاز، دزد ناشی، سرباز فداکار، شاه صفی و مهمانان سمج. 
مجموعه‌های تلویزیونی ژاله علو: امیرکبیر، گرگ‌ها، گالش‌های مادربزرگ، بخش چهار جراحی، وزیر مختار، روزی روزگاری، آوای فاخته، بی‌بی یون، سنگ و شیشه، همسران، این خانه دور است، سرزمین من و نقابداران زیر چتر خورشید، بگذار آفتاب برآید، روزهای زندگی، تفنگ سرپر، آی آدم‌ها، روشن‌تر از خاموشی.
 شروع فعالیت علو در سینما با بازی در فیلم «طوفان زندگی» علی دریابیگی (۱۳۲۷) و بازی در فیلم‌هایی چون: «زندانی» اسماعیل کوشان (۱۳۲۷)، «واریته بهار» پرویز خطیبی (۱۳۲۸)، «افسونگر» اسماعیل کوشان (۱۳۳۱)، «آغامحمدخان قاجار» نصرت‌الله محتشم (۱۳۳۳)، «عروس دجله» نصرت‌الله محتشم (۱۳۳۳)، «ماجرای زندگی» نصرت‌الله محتشم (۱۳۳۳)، «اتهام» شاپور یاسمی (۱۳۳۵)، «یعقوب لیث» علی کسمایی (۱۳۳۶)، «بیژن و منیژه» منوچهر زمانی (۱۳۳۷)، «طلسم شکسته» سیامک یاسمی (۱۳۳۷)، «بی‌ستاره‌ها» خسرو پرویزی (۱۳۳۸)، «پیمان دوستی» مهدی رییس‌فیروز (۱۳۳۹)، «صفر علی» سعید نیوندی (۱۳۳۹)، «دندان افعی» اسماعیل کوشان (۱۳۴۰)، «طلای سفید» جمشید شیبانی (۱۳۴۱)، «نوذری» ژرژ لیچنسکی (۱۳۴۱)، «گذشت بزرگ» ناصر ملک‌مطیعی (۱۳۴۶)، «پنجره» جلال مقدم (۱۳۴۹)، «شیرین و فرهاد» اسماعیل کوشان (۱۳۴۹)، «طوقی» علی حاتمی (۱۳۴۹)، «لیلی و مجنون» سیامک یاسمی (۱۳۴۹)، «پل» خسرو پرویزی (۱۳۵۰)، «داش آکل» مسعود کیمیایی (۱۳۵۰)، «اتل متل توتوله» ایرج قادری (۱۳۵۱)، «قلندر» علی حاتمی (۱۳۵۱)، «غریب» غلامرضا سرکوب (۱۳۵۲)، «صدای صحرا» نادر ابراهیمی (۱۳۵۴)، «واسطه‌ها» حسن محمدزاده (۱۳۵۶)، «زمان ازدست‌رفته» پوران درخشنده (۱۳۶۸)، «پرواز را به خاطر بسپار» حمید رخشانی (۱۳۷۱)، «جنگ نفت‌کش‌ها» محمدرضا بزرگ‌نیا (۱۳۷۲)، «آدم برفی» داود میرباقری (۱۳۷۲)، «پری» داریوش مهرجویی (۱۳۷۳)، «روز واقعه» شهرام اسدی (۱۳۷۳)، «طالع سعد» زهرا مهستی بدیعی (۱۳۷۴)، «زن امروز» مجید قاری‌زاده (۱۳۷۵)، «سلطان» مسعود کیمیایی (۱۳۷۵)، «مسافر ری» داود میرباقری (۱۳۷۹) و «مهمان مامان» داریوش مهرجویی (۱۳۸۲)، «مجبوریم» رضا درمیشیان (۱۳۹۷) و «فصل ماهی سفید» قربان نجفی (۱۳۹۸) بود.