آگاه: او زمینه‌های نهایی در سیاست‌های تولیدی شورای عالی را علاوه‌بر موضوعات اجتماعی، دینی، خانوادگی، اخلاقی، به‌سوی زمینه‌های دیگری چون تقویت بنیاد خانواده، توجه به موضوع جمعیت، حل مسائل اجتماعی، خدمات و پیشرفت‌های نظام و کشور، توجه به مفاخر ملی و عناصر هویتی، عزت ملی، سبک زندگی ایرانی-اسلامی، ترویج امید، موضوع ایثار، شهادت، تبیین نقش جبهه مقاومت و تقویت فرهنگ عفاف و حجاب خواند. همچنین به تنوع موضوعی و ژانری بر پرده‌های سینما به‌عنوان دستاوردی از سال گذشته تا اکنون اشاره کرد و امتداد آن را مطابق دستور کار برای موسسات سینمایی خواند. 

آنچه ذیل سیاست‌های موضوعی برای تولیدات در موسسات سینمایی در سال۱۴۰۳ خوانده شد، همانی است که تاکنون نیز در اولویت تولید آثار سینمایی بوده است، چنانچه نگاهی به آثار شاخص حاضر در جشنواره فجر چهل‌ودوم و تنوع موضوعی و ژانری آن بیندازید، بیشتر آثار به همین زمینه‌ها و فصل‌های موضوعی پرداخته‌اند. بااین‌حال چیزی که روی پرده سینماست و آماری که مخاطب و گیشه را شرح می‌دهد به‌کلی سخن دیگری است.

نیاز سینمای امروز ابلاغ دستورالعمل موضوعی برای رونق و اقبال عمومی نیست که یکدستی و تکصدایی در تولید آثار شاخص خود چاره‌ای برای مخاطب باقی نمی‌گذارد، جز انتخابی محدود. بخشی از علت را می‌توان در تمرکز فیلمساز، سرمایه‌گذار و هنرمندان در شبکه‌های نمایش خانگی جست و بخشی را در خلأ نظارتی و قانونی در باب انتشار فیلم‌ها قبل از اکران که بسیاری از آثار را در نطفه می‌سوزاند و راه آنها به ویترین سینمایی را سد می‌کند، با نگاه به اینکه عمده آثار مجروح از قاچاق، فیلم‌هایی در ژانرهای جدی و متفاوت از جدول اکران فعلی بوده‌اند. علاوه‌برآن، سینما که به‌عنوان ویترینی برای گفتمان اندیشه‌ها خوانده شد، بیشتر زیر بار قلدرمآبی تولیدات اغلب کم‌کیفیت نهادی و سازمانی رفته و به ضعف گراییده است؛ بنابراین نتیجه قابل‌انتظار جز افت کیفیت در تولیدات هر دو نیست، همانطور که در آثار پرهزینه و آثار سینمای تحت عنوان «مستقل» متجلی است. به نظر می‌آید در سینما علاوه‌بر آنکه فرصت پیش‌آمده بر بستر گونه کمدی و تمایل پایدار مخاطب به آن در یک سال گذشته را باید غنیمت دانست و با تولید آثار غنی و فرهنگ‌ساز حفظ کرد، نیاز به برنامه‌ای جدی‌تر برای آوردن سینماگران به همان روند تولید در گذشته و بازآفرینی طیف متنوعی است که خلأ آن وجود دارد.