آگاه: این نمایشگاه که به‌مدت یک هفته تا ۲۵اردیبهشت‌ماه و در خانه هنرمندان ایران برگزار می‌شود، با آثاری از عرفانه گودرزی، زینب رضوی‌علوی، بیتا عقیلی، سوده عادلیان، حدیثه سپهری، سوده دماوندی، فاطمه یزدی‌زاده، شکوه روشن‌ضمیر و زینب احمدی‌فرد میزبان علاقه‌مندان خواهد بود. این نمایشگاه می‌تواند محلی برای تشویق عموم به حفظ ارزش‌های تاریخی باشد. دی‌ماه سال گذشته، نمایشگاه اسکیس با موضوع «بناهای تاریخی» ازسوی دانشجویان رشته معماری در موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی گیلان برپا شد. اما آخرین دوره از برگزاری این رویداد به سال۱۳۹۶ بازمی‌گردد که از اردیبهشت‌ماه در گالری شماره۲ فرهنگسرای نیاوران برپا شد، برخلاف این دوره که به‌مدت یک هفته ادامه دارد، به‌مدت چهار روز و تا دوم خردادماه ادامه یافت.

در این نمایشگاه، تعداد ۳۰اسکیس از بناها و بافت‌های تاریخی ایران که طی ۳۰سال گذشته به‌صورت زنده و در محل ازسوی محمدحسن کیا مومنی، آرشیتکت و فارغ‌التحصیل دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران ترسیم شده بود، در معرض دید علاقه‌مندان قرار گرفت و مجموعه آثار ازسوی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ایران در کتابی با عنوان «دیدن دوست» به چاپ رسید. تا دقایق پایانی آغاز نمایشگاه هیچ اطلاع‌رسانی درمورد برنامه‌ها و تدابیر اندیشه‌شده برای برپایی این رویداد رخ نداد و به‌غیر از پوستر و نام خالقانِ آثار موجود در این نمایشگاه هیچ اطلاعاتی در دسترس نبود. چنین نمایشگاه‌هایی موجب ترغیب دانشجویان معماری به برداشت زنده از بناهای تاریخی می‌شود اما باتوجه‌به اینکه ورود برای عموم آزاد است باید دید آورده‌ای برای عموم جامعه به همراه دارد یا اینکه صرفا در جهت انجام فعالیتی فرهنگی و تاریخی برپا می‌شود.

این نکته مهم است که چنین رویدادهایی اگر جنبه صرفا تخصصی و برای قشری خاص من‌جمله دانشجویان، پژوهشگران، محققان و اساتید یک رده از هنر دارد، پس توجیه برگزاری به این شکل را داشته اما اگر علاوه‌بر آن رأی عموم مردم نیز درنظر گرفته است، باید همه ابعاد یک برپایی نمایشگاه‌گونه را مورد بررسی قرار داد که چه بخشی از آن برای اکثریت جامعه می‌تواند کشش و جذابیت داشته باشد و در کنار این جذابیت به‌عنوان یک تفریح، بتواند به آورده‌ای علمی در جهت آگاهی‌بخشی آن را نیز دربرگیرد، چراکه صرف مثلا برپایی یک گالری هنری یا یک نمایشگاه تجسمی خاص که چندین رهگذر وارد و بدون هیچ آورده‌ای از آن خارج می‌شود، حرکتی شایسته به حساب نخواهد آمد و مهم آن است که هر کسی به هر دلیلی و غیرتخصصی وارد این فضاها شد، بشود و بتواند به داشته‌های خود بیفزاید و برگزارکننده‌ها شرایطی را فراهم سازند که مکانیزم آگاهی‌بخشی برای همه افکار عمومی وجود داشته باشد. درنهایت وجود چنین نمایشگاه‌هایی با تنوع موضوعی بسیار ضرورت دارد.