آگاه: روایت اول

نگین‌هایی درخشان در دریای محبت
  که در سراسر شهر برپا شده‌اند، همچون نگین‌هایی درخشان، بر سینه شهر می‌درخشند. خادمان این موکب‌ها با قلبی مملو از عشق و ارادت به امام رضا(ع)، شبانه‌روز به زائران خدمت می‌کنند.
هر موکب داستانی دارد؛ داستانی از عشق، ایثار و خدمتگزاری. در این خانه‌های دور از خانه، زائر احساس می‌کند که به خانه خود بازگشته است. خادمان موکب‌ها با رویی گشاده و قلبی آکنده از محبت، به استقبال زائران می‌روند. آن‌ها با چای داغ و غذای گرم از زائران پذیرایی می‌کنند و خستگی راه را از تن آن‌ها می‌زدایند.
در هر گوشه‌ای از خیابان‌های منتهی به حرم، موکب‌هایی برپا شده‌اند که بوی چای، شربت‌های متنوع و غذاهای مختلف مشهدی از آن‌ها به مشام می‌رسد. خادمان با لباس‌های ساده و چهره‌های خندان، به استقبال زائران می‌آیند و در کمال احترام و محبت، آن‌ها را به سمت موکب‌ها دعوت می‌کنند.
«خدمت به زائران امام رضا(ع)، بزرگ‌ترین افتخار زندگی من است». این جمله را پیرمردی که سال‌هاست در یکی از موکب‌ها خدمت می‌کند، با صدایی لرزان بر زبان می‌آورد. در یکی دیگر از موکب‌ها، مردی میانسال با دست‌های پینه‌بسته، مشغول تهیه غذاست. او با لبخندی به زائران می‌گوید: «این کار برای ما عبادت است. هر لقمه‌ای که به زائران می‌دهیم، برای ما برکت دارد». در کنار او جوانی با شوق و ذوق خاصی، چای داغ را در لیوان‌ها ریخته و به دست زائران می‌دهد. صدای دعا و ذکر در فضا طنین‌انداز است و همه چیز بوی محبت و معنویت می‌دهد. در موکب‌ها، افراد با فرهنگ‌ها و زبان‌های مختلف گرد هم می‌آیند و به یکدیگر خدمت می‌کنند. این همدلی و اتحاد، باعث شده است که فضای موکب‌ها بسیار صمیمی و دلنشین باشد. کودکان و نوجوانان نیز در موکب‌ها حضور دارند و به همراه بزرگ‌ترهای خود به زائران خدمت می‌کنند. موکب‌ها تنها مکانی برای پذیرایی از زائران نیستند، بلکه مدرسه‌ای برای انسانیت هستند. در این مکان‌ها، ارزش‌های اسلامی و انسانی تقویت می‌شود. کودکان و نوجوانان نیز در موکب‌ها حضور دارند و به همراه بزرگ‌ترهای خود به زائران خدمت می‌کنند. این کار آن‌ها باعث می‌شود تا آن‌ها روحیه خدمتگزاری و ایثار را از کودکی بیاموزند. موکب‌ها در این روزها خدمات متنوعی به زائران ارائه می‌دهند، از جمله این خدمات می‌توان به پذیرایی گسترده آن‌ها اشاره کرد. خادمان امام رئوف تمام توان خود را برای زائرانش هزینه کرده‌اند. بانی‌ها و خیران زیادی هرساله منتظر روزهای پایانی ماه صفر هستند تا زکات مال خود را در راه زائران امام مهربانی‌ها هزینه کنند.اینجا بوی کربلا می‌دهد؛ با هر خادمی که مواجه می‌شوی، می‌خواهد موکبش برای زائران پیاده امام رضا(ع)، حس و حال کربلا را داشته باشد. خیلی‌ها از اربعین جا مانده‌اند و پیاده‌روی روزهای پایانی صفر را جایگزین اربعین کرده‌اند. 

روایت دوم

زائران پیاده مشهدالرضا 
گرما و شرایط سخت نتوانسته است از پا گذاشتن در مسیر عاشقی منصرف‌شان کند، پابرهنگان راه عشق، شوقی وصف‌ناشدنی دارند؛ شوقی که در چشمانشان پیداست؛ زن و مرد و پیر و جوان فرقی ندارد همه در این مسیر با پای پیاده به سرزمین توس می‌آیند.
پدر و مادری فرزند معلولشان را روی ویلچر به‌زحمت با خود همراه کرده‌اند و با قدم‌های زلالشان نذر کرده‌اند پا به جاده عشق بگذارند و در روزهای آخر صفر مهمان خوان حضرت مهربانی باشند و از امام رئوف تمنای معجزه دارند.
در مسیر سخت چندکیلومتری مشهد مادری سالخورده و تنها همراه کاروان پیاده بقچه خود را با نان و پنیری پیچیده و از مسیری دور می‌آید و تشنه‌لب آب سقاخانه و بی‌قرار بوسیدن گنبد آقاست... .
در شانه خاکی جاده مردان و زنان زیادی ذکر می‌گویند، یکی زیارت عاشورا می‌خواند، پیرمردی تسبیح در دست دارد و زنی زیر لب زمزمه می‌کند: اللّهم طهّرنی و طهّرلی قلبی و اشرح لی صدری و اجر علی لسانی مدحتک و الثناء علیک فانّه لا قوّة الّا بک اللّهم اجعله لی طهورا و شفا...، و آن‌سوتر پیرمردی کهنسال با عصای چوبی خود در حرکت است...  باور کنید عشق به خورشید عالم‌تاب، حضرت امام علی‌بن موسی الرضا(ع) چیز عجیبی است که این گونه افراد ضعیف و کهنسال را هم با پای پیاده به‌سوی خود می‌کشاند. هرکسی به‌نوعی در این کاروان عاشقی دلش بی‌قرار غریب الغرباست؛ چند خانم جوان تند تند قدم برمی‌دارند؛ غرق سکوت و بغض هستند، آن‌طرف‌تر مادری همان‌طور که قدم برمی‌دارد زیارت‌نامه راه دور آقا را می‌خواند، دلش از غصه و غم ترکیده است و از ناله‌هایش می‌توان فهمید دلتنگ رسیدن به خداست و گویی دلش از زندگی دنیایی سیر است...
با دیدن این زائر دل‌شکسته اشک در چشمانم جمع می‌شود: «چقدر عشق امام مهربانی‌ها در دل‌های این‌چنین شکسته، ارزشمند و گره‌گشاست.»
این زائران با پاهای تاول‌زده و دل‌های عاشق تک‌تک‌شان عزیز آقایند، آنان راهی خانه امام هشتم‌اند؛ امامی که خانه‌اش بی‌ریای بی‌ریاست و هر وقت دلت بگیرد از هر نقطه‌ای که باشی کافی است بگویی «السلام علیک یا علی‌بن موسی الرضا»...، آنگاه خواهی دید که میزبانی گشاده‌رو از پشت پنجره‌های طلایی در به‌رویت می‌گشاید و مهربانانه دست‌های خسته‌ات را نوازش می‌دهد.
کاروان‌های پیاده شهرها و روستاهای مختلف یکی یکی و قدم به قدم در حال ورود به مشهدالرضا هستند؛ حضور میلیون‌ها نفر از کودکان خردسال، نوجوانان، جوانان تا میانسالان، برخی‌ها سجاده به دست بعضی‌ها هم کتاب دعا به دست صحنه‌های زیبایی را خلق کرده است و همه به‌محض ورود به شهر از راه دور ‌سلام و ارادت خود را به سلطان خراسان ابراز می‌دارند.

روایت سوم

حرم مطهر رضوی در عزای شمس‌الشموس
هیات‌های عزاداری از نخستین ساعات صبح دیروز چهارشنبه با حضور در خیابان امام رضا(ع) مشهد به سمت بارگاه شریف رضوی در حال عزاداری و نوحه‌خوانی هستند و خیابان‌های منتهی به حرم رضوی مملو از جمعیت سوگوارانی است که به‌سمت حرم رضوی در حرکت و در حال سینه‌زنی و زنجیرزنی هستند. در صحن‌ها و همه بخش‌های حرم رضوی نیز ازدحام جمعیت چشمگیر است و زنان و مردان، کودکان و نوجوانان از اقصی نقاط کشور خود را به این مضجع شریف رسانده‌اند تا در سالروز شهادت امام مهربانی‌ها، در غربت حضرت‌رضا(ع) عزاداری کنند. در سالروز شهادت شمس الشموس، اندوه و ماتم مشهدالرضا(ع) را فراگرفته است، در گوشه و کنار صحن و سرای ضامن آهو صدای نوحه‌خوانی و نوای عزا به گوش می‌رسد. امام جمعه مشهد در حرم رضوی به تشریح شهادت‌نامه امام رضا(ع) پرداخت و اظهار کرد: مامون به دنبال نابودی اساس امامت بود، از این رو نقشه کشتن امام رضا(ع) با واگذاری خلافت به آن حضرت و ادغام امامت در خلافت عباسی را کشید. آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی افزود: شهادت‌نامه امام‌رضا(ع) از این نقطه آغاز شد و شهادت امام هشتم شاید طولانی‌ترین شهادت ائمه بوده و در سال ۲۰۰ هجری امام‌رضا(ع) در مدینه هنگام حرکت به سمت خراسان، شهادت خود را اعلام کرد و در ماه صفر سال ۲۰۲ هجری به شهادت رسید. نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی بیان کرد: امام‌رضا(ع) قبل از حرکت به سمت مدینه به خانواده اعلام کرد که این سفر بازگشتی ندارد، بنابراین با حاضر شدن بر مزار پیامبر اکرم(ص) ضمن وداع با ایشان پسر هشت‌ساله خود یعنی امام جواد(ع) را به‌عنوان جانشین معرفی کردند. آیت‌الله علم‌الهدی ادامه داد: در زمان امام رضا(ع) نیز خطر سقوط امامت و ولایت توسط مامون وجود داشت و مامون دریافته بود نمی‌تواند با شهادت امام رضا(ع) جریان امامت را از بین ببرد، بنابراین نقشه‌ای کشید تا جریان امامت را منحرف کند. مرثیه‌سرایی در حرم رضوی و حضور پرشور هیات‌های عزاداری در حرم مطهر رضوی همچنان تا شام غریبان شهادت امام‌رضا(ع) ادامه دارد.