آگاه: کرسی‌ها در شب‌های یلدا پادشاهی می‌کردند. اصلا یلدا بود و کرسی‌هایش. کرسی نمادی از دورهمی‌های فامیلی در شب‌های بلند زمستان در روستاها و شهرها بود.
هنگامی که شب یلدا فرامی‌رسید، بوی شیرینی‌های خانگی و چغندر پخته‌شده و انواع آش‌ها و خوراکی‌های مخصوص هر منطقه و میوههای فصل، فضای خانه را پر می‌کرد. برای شب‌نشینی این شب‌ها، روی کرسی، مجمعه‌ای بزرگ مسی برای قراردادن چراغ، استکان‌های چای و ظروف آجیل و میوه و تنقلات قرار می‌گرفت. شعرخوانی و داستان‌گویی از رسوم قدیم این شب است. در دورهمی یلدا یکی از بزرگان خانواده برای سایرین فال حافظ می‌گرفت یا اشعار شاهنامه خوانده می‌شد و داستان‌ها و خاطرات و افسانه‌های ملی و بومی برای کوچک‌ترها روایت می‌شد. یعنی به‌نوعی کرسی محفل شعرخوانی و قصه‌گویی محسوب می‌شد که صفای جمع را تر می‌کرد.برای گرمای کرسی هم یک منقل با زغال‌های گداخته و روشن در زیر کرسی می‌گذاشتند. روی کرسی هم لحافی بزرگ می‌انداختند که ابعاد آن چهار در چهارمتر و گاهی بزرگ‌تر بود. این لحاف بسیار سنگین بود و با یک ملافه سفیدرنگ پوشانده می‌شد. در وسط آن هم معمولا نقش و نگار یا مربعی از جنس مخمل یا ساتن دوخته می‌شد و دور این قسمت با تور زینت داده می‌شد. بعد از انداختن این لحاف کرسی روی چهارپایه چوبی یا همان کرسی، دوباره یک پارچه دیگری بسته به سلیقه و فرهنگ اهل خانه شامل ترمه، چادرشب یا جاجیم پهن می‌کردند. دور این کرسی هم برای راحت نشستن، تشک‌هایی ویژه می‌انداختند؛ به‌نحوی‌که لبه‌های آنها روی همدیگر قرار نگیرد. پشتی‌ها و متکاهایی هم برای تکیه دادن روی تشک‌ها قرار می‌گرفت.برای نشستن پیرامون کرسی هم آدابی بود که باید رعایت می‌شد. معمولا بزرگ خانواده‌ها در سمتی می‌نشستند که از در اتاق فاصله بیشتری داشت و به آن بالای مجلس می‌گفتند و به‌ترتیب دیگر اعضای خانواده می‌نشستند. پایین کرسی که نزدیک به در اتاق می‌شد و به اصطلاح به آن قسمت پایین مجلس می‌گفتند؛ برای نشستن بچه‌ها و کوچک‌ترهای خانواده بود. 
طبق نظر عده‌ای از پزشکان طب سنتی و طب ایرانی، کرسی برای بهبود عملکرد دستگاه‌های بدن و درمان بیماری‌هایی که متاثر از سردی و رطوبت بدن است؛ بسیار سودمند است.