آگاه: در این رابطه خطبه حضرت «زینب کبری(ع)» و تلاش‌های ایشان قابل‌توجه و کاربردی بود، زیرا حقایق مهمی را بازگو کردند. در روز چهاردهم محرم الحرام سال ۶۱ هجری درحالی‌که خاندان و اهل‌بیت امام‌حسین(ع) در اسارت به عزاداری مشغول بودند، ابن‌زیاد در روز چهاردهم محرم به یزید ملعون نامه نوشت و جریانات کربلا را گزارش داد و از وی پرسید که با سرهای بریده و اسرا چه کند؟ به اسرا و خاندان امام‌حسین(ع) بسیار بد می‌گذشت، مخصوصا اینکه عزادار بوده‌اند و مشکلات از هر جهت و از جانب عبیدالله ابن زیاد به ایشان وارد می‌آمد.
در طول مدتی که در کوفه و در میان مردم به‌عنوان اسیر جنگی حرکت می‌کردند سرها بالای نیزه بود و اسرا در کجاوه‌های جا داده شده بودند و آنان که خیال می‌کردند اسرا از خارجیان هستند و بر خلیفه یزید عاصی شده‌اند، جسارت و اهانت می‌کردند. در خبرها آمده که ابن‌زیاد بعد از آنکه یک روز (یا چند روز بنا به روایتی) سرها را در کوچه‌ها و محله‌های کوفه گردانید، آنها را به شام نزد یزید بن معاویه فرستاد.