آگاه: برخی ناظران سیاسی این مذاکرات را نشانه‌ای از احتمال گشایش در روابط خارجی و کاهش فشارهای اقتصادی تلقی کرده‌اند، در حالی که گروهی دیگر با بدبینی به نتایج آن نگاه می‌کنند و معتقدند این گفت‌وگوها صرفا تاکتیکی و فاقد اراده جدی برای حل‌وفصل مسائل اساسی است. در همین حال، افکار عمومی نیز با نوعی تردید و انتظار محتاطانه به روند این مذاکرات می‌نگرد. بخشی از جامعه امیدوار است که این رایزنی‌ها به کاهش تحریم‌ها، بهبود وضعیت معیشتی و افزایش ثبات اقتصادی بینجامد، در حالی که گروهی دیگر نگران‌اند که تجربه‌های پیشین از گفت‌وگو با آمریکا، این بار نیز به نتیجه ملموسی نینجامد و تنها به اتلاف زمان و منابع منتهی شود. با این حال برای بررسی و کنکاش این رویکردها با دو نماینده مجلس به گفت‌وگو نشسته‌ایم که در ادامه می‌خوانید. 
نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه سیاست آگاه، با تاکید بر موضع اصولی جمهوری اسلامی ایران در قبال گفت‌وگو با جهان، تصریح کرد: ما اساسا از اصل مذاکره استقبال می‌کنیم و خوشحالیم که در موقعیتی قرار داریم که می‌توانیم با تمام دنیا بر سر یک میز بنشینیم. جمهوری اسلامی ایران امروز به یک قدرت بی‌نظیر نرم در عرصه جهانی تبدیل شده است؛ بنابراین چون حرف برای گفتن داریم، آمادگی گفت‌وگو با همه دنیا را داریم.او درعین‌حال مذاکره با آمریکا را متفاوت از دیگر کشورها دانست و افزود: مشکل ما با مذاکره نیست، مشکل با آمریکاست؛ چراکه جنس رفتار آن‌ها بر پایه زورگویی و بدعهدی بنا شده است. آمریکا نه‌تنها برابری در مذاکره را رعایت نمی‌کند، بلکه سابقه‌ای روشن از تحمیل و قلدری دارد. سراج به لفاظی‌های دولت ترامپ اشاره کرد و گفت: ترامپ پیش از انجام مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا عنوان کرد که همه دنیا برای مذاکره با آمریکا صف کشیده‌اند و حتی ادبیاتی به کار برد که انتقادات زیادی به دنبال داشت. باید گفت این نوع رفتار نوعی بی‌ادبی با کشورهای دنیا بود. ازاین‌رو آمریکایی‌ها در پی نامه‌ای که به ایران نوشتند، درخواست مذاکره را مطرح کردند و رهبر معظم انقلاب با هوشمندی تاکید کردند که انجام این مذاکرات البته به صورت غیرمستقیم اشکالی ندارد تا مشخص شود حرف آمریکایی‌ها چیست و اینکه اگر حرف حسابی دارند، بشنویم. نه اینکه زورگویی کرده و ما بر روی صندلی زلنسکی بنشاند، خیر ما روی صندلی زلنسکی نمی‌نشینیم که به ما بی‌ادبی شود. وی افزود: در تمام سه دوره‌ای که مذاکرات انجام شده، همین مسیر طی شد. یعنی مذاکره، غیرمستقیم و در زمینه‌ای که خود ما تعیین کرده‌ایم، نه جایی که طرف مقابل بخواهد. ضمن اینکه فقط موضوع هسته‌ای در دستور کار بوده و هست. سراج در توضیح موضع ایران در مذاکرات هسته‌ای گفت: ما در حوزه هسته‌ای دو مقوله داریم؛ یکی اصل فناوری و دیگری محصول آن. اصل فناوری، کارخانه و صنعت غنی‌سازی، به‌هیچ‌وجه قابل‌معامله یا مذاکره نیست. اینها جزو حقوق مسلم ماست و نباید و نمی‌توان درباره‌اش بحثی کرد. اما درباره محصول، بله، می‌توان گفت‌وگو کرد. مثلا درباره اینکه چه مقدار محصول تولید شود، یا با چه درصدی غنی‌سازی انجام گیرد، بستگی دارد که در ازای آنچه چیزی بگیریم. او با اشاره به تفاوت توان هسته‌ای امروز ایران با دوران برجام گفت: در زمان توافق برجام، اگر فرض کنیم توان ما حدود ۱۲ هزار سو بالفعل و ۶ هزار سو بالقوه بود، امروز توان هسته‌ای ما ۷۰ هزار سو توان بالفعل و ۱۲۰ هزار سو بالقوه است. آن زمان سانتریفیوژهای ما از نسل اول بودند، اما امروز از نسل هشتم استفاده می‌کنیم. آن زمان فلز اورانیوم تولید نمی‌کردیم، اما امروز این فناوری را بومی‌سازی کرده‌ایم. بنابراین شرایط کاملا متفاوت است.