۲۴ فروردین ۱۴۰۴ - ۱۰:۴۵
کد خبر: ۱۲٬۰۷۵

۲۳ فروردین‌ماه، سالروز درگذشت شاهرخ مسکوب، شاهنامه‌پژوه و پژوهشگر ایرانی است که خدمات بسیاری به فرهنگ و ادب ایرانی کرده است. به بهانه سالروز درگذشت وی، نگاهی داریم به آثار این مترجم و نویسنده ایرانی.

راوی سوگ سیاوش

آگاه: سوگ سیاوش: این کتاب نگاهی است به یکی از زیباترین و عمیق‌ترین داستان‌های شاهنامه یعنی داستان سیاوش. او در پیش‌درآمد این کتاب نوشته: «اینک این کتاب، گزارش و تأویلی است از غروب پدر و طلوع پسر، از کشتن سیاوش در دوران افراسیاب و کاووس و پادشاهی کیخسرو، از مرگ و رستاخیز»
ارمغان مور؛ جستاری در شاهنامه: مسکوب ارمغان مور را در سال‌های پایانی عمرش نوشت و شاهد انتشارش نبود؛ این کتاب عصاره‌ سال‌ها شیفتگی نویسنده به شاهنامه و تمام مطالعاتش در مورد این اثر است. به گفته یوسف اسحاق‌پور، نویسنده و پژوهشگر: «او بیش از ۶۰ سال بود که مرتبا فردوسی می‌خواند و به شاهنامه فکر می‌کرد. هر اثر دیگری، چه از ایرانیان و چه از سایر آثار دنیا می‌خواند، باز ذهنش متوجه شاهنامه بود و یکی از کارهای ناتمامش مقایسه شاهنامه بود با سایر آثار بزرگ دنیا.»
ارمغان مور، خلاصه شاهنامه نیست بلکه تأملی است در باب معناهای پنهان و ناگفته اثر فردوسی. مسکوب می‌خواهد از دل شاهنامه و ماجراهای آرمانی آن، راهی بیرون بکشد و به انسان امروز ارائه بدهد. مسکوب در این کتاب در پنج‌فصل با نام‌های زمان، آفرینش، تاریخ، جهانداری و سخن به جهان شگفت‌انگیز شاهنامه می‌رود و معناهای نو و بی‌بدیلی را از آن بیرون می‌کشد.
هویت ایرانی و زبان فارسی: او در این کتاب به‌عنوان زبان‌شناس و پژوهشگری قهار، ارتباط ملیت و زبان در دوره‌های تاریخی مختلف، ارتباط نثر با تاریخ و دین و ارتباط نثر با عرفان را مورد بررسی قرار می‌دهد و خواننده ایرانی را در جریان مسائل و دیدگاه‌هایی قرار می‌دهد که بتواند زبان فارسی و هویت ملی‌اش را بهتر و عمیق‌تر بشناسد. «هویت ایرانی و زبان فارسی» اثری است در مورد احساس هویت ملی و ارتباط تنگاتنگ آن با زبان فارسی.
سوگ مادر: این کتاب مجموعه‌ای از یادداشت‌های شاهرخ مسکوب در غم ازدست‌دادن مادرش است. حجم پریشانی و ناباوری، احساس ازدست‌رفتن همه‌چیز و ترس از زندگی بدون عزیزان. یادداشت‌های مسکوب در سوگ مادر بسیار ساده، صمیمی و روان‌اند و روند پیش‌رفتن سوگ را به‌خوبی نمایش می‌دهند.
شکاریم یک سر همه پیش مرگ: این کتاب مجموعه‌ای از یادداشت‌ها و جستارهای مسکوب است با موضوعات متنوع؛ از تفکر ناصرخسرو تا شعر متعهد فارسی، کنگره نویسندگان، اشعار ایدئولوژیک، خاطرات رزمندگان حزب توده و… و همچنین شامل گفت‌وگوهای اوست با هوشنگ ابتهاج، سیاوش کسرایی، مرتضی کیوان، بهمن محصص و… مسکوب می‌تواند ماهرانه و بدون سوگیری، مسائل مختلف را تحلیل کند و داده‌های جدید و جذابی ارائه دهد.
افسانه‌های تبای: این کتاب شامل سه تراژدی یونان‌باستان به نام‌های «اودیپ شهریار»، «آنتیگونه» و «اودیپ در کولونوس» است. این تراژدی‌ها جزو بزرگ‌ترین آثار ادبی جهان هستند که به مفاهیم مهم هستی می‌پردازند و بارها مورد اقتباس سینمایی قرار گرفته‌اند. سوفوکل این سه‌گانه را براساس اسطوره‌ی اودیپوس نوشته و مسکوب با همان نثر شیوا و روان خودش آن را به زبان فارسی درآورده است.
در کوی دوست: این کتاب، درآمدی است در دنیای شعر حافظ. او در این کتاب شعر حافظ را تفسیر می‌کند و به‌طور ویژه به ارتباط بین انسان، جهان و خداوند می‌پردازد. کوی دوست به‌نوعی تک‌نگاری و مقاله‌ای پژوهشی است و مسکوب روی خط مشخصی دریافتش از جهان حافظ را با خواننده درمیان می‌گذارد و ارتباط اشعار حافظ با عرفان و تصوف را بررسی می‌کند؛ اثری عمیق که تنها خاص خود اوست و از حافظ‌شناسی مثل مسکوب برمی‌آید.
مقدمه‌ای بر رستم و اسفندیار: داستان رستم و اسفندیار یکی از طولانی‌ترین داستان‌های شاهنامه است و از نظر ادبی و محتوا نیز یکی از بهترین‌هاست. مسکوب این کتاب را سال ۱۳۴۲ منتشر کرد، ولی هنوز اثری نتوانسته از نظر خلاقیت و شکل شاهنامه‌پژوهی، به‌پای اثر مسکوب برسد. او به بهترین شکل ممکن مفاهیم معاصر را از دل شاهنامه بیرون می‌کشد و نسبتش با انسان امروز را شرح می‌دهد.
در سوگ عشق و یاران: این کتاب سوگ‌نامه‌های شاهرخ مسکوب برای امیرحسین جهانبگلو، سهراب سپهری، هوشنگ مافی و دو یادنامه برای اسلام کاظمیه و محمدجعفر محجوب است. مسکوب در یادداشت‌هایش از خاطراتی که با این شخصیت‌ها دارد گفته و از احساس عجیبش نسبت به مرگ.
در بین نویسنده‌های ایرانی، مسکوب یکی از مهم‌ترین نویسندگان مرگ است. یعنی او در آثار متعدد در مورد مواجهه با سوگ و ازدست‌دادن نوشته و احساسات آدمی در این مواقع را تصویر کرده است. در سوگ عشق و یاران فارغ از محتوا، اثری است در مورد مواجهه با مرگ عزیزان. او به خواننده‌اش کمک می‌کند سوگ و ازدست‌دادن را بشناسد و به او یاد می‌دهد در این موقعیت سخت، چطور باید زندگی را ادامه دهد.
و سرانجام، مرگ...
رازی عظیم و ناگشوده که مسکوب بارها درباره‌اش نوشته بود و حتی نام یکی از کتاب‌هایش را این مصرع از شاهنامه گذاشته بود که: شکاریم یکسر هم پیش مرگ.
شاهرخ مسکوب در ۲۳ فروردین ۱۳۸۴ در بیمارستان کوشن پاریس به دلیل سرطان خون درگذشت؛ پیکرش برای تشییع به ایران آورده شد و برخلاف تصورش، در میان انبوه جمعیت و دوستدارانش تشییع و در بهشت زهرا به‌ خاک سپرده شد. به راستی همانطور که فردوسی می‌گوید:
همه کارهای جهان را در است
مگر مرگ، کآن از در دیگر است...

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.